амбі́цыя

(польск. ambicja, ад лац. ambitio)

абвостранае самалюбства, празмернае пачуццё асабістай годнасці;

кінуцца ў амбіцыю — выявіць крайнюю крыўдлівасць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

скрабяну́ць, ‑бяну, ‑бянеш, ‑бяне; ‑бянём, ‑беняце; зак.

Аднакр. да скрэбці. Падаў [дзед] хлопцу вялую руку і скрабянуў чамусьці па яго далоні скурчаным каравым пальцам. Брыль. Тое, што сказаў Тарас, раптам скрабянула яго [Лоўгача] самалюбства. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

samolubstwo

н. сябелюбства, сябелюбнасць, эгаізм, самалюбства

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

vanity [ˈvænəti] n.

1.славалю́бства, пыхлі́васць; ганары́стасць;

injured vanity абра́жанае самалю́бства;

do smth. out of vanity рабі́ць што-н. з-за пыхлі́васці;

tickle smb.’s vanity це́шыць чыё-н. самалю́бства

2. fml дарэ́мнасць, ма́рнасць;

All is vanity of vanities. Усё гэта марная мітусня.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

pique​2 [pi:k] v. fml крану́ць, абра́зіць, укало́ць (гордасць, самалюбства)

♦

pique smb.’s interest, curiosity выкліка́ць, распа́льваць чыю́-н. ціка́ўнасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

амбі́цыя ж.

1. Ambitión f -; Éhrgeiz m -es;

2. Hóchnäsigkeit f - (самалюбства);

чалаве́к з амбі́цыяй hochnäsiger [éingebildeter] Mensch

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

drażnić

незак. дражніць; раздражняць;

drażnić miłość własną — закранаць самалюбства

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

самалюбі́вы, ‑ая, ‑ае.

Які вылучаецца сваім самалюбствам. Жанчына настойлівая і самалюбівая, Ліда ні ў якім разе не хацела здавацца. Васілевіч. Самалюбівы, аматар усякіх маланебяспечных, але гучных спраў, .. [Шуст] заўсёды кідаўся туды, дзе можна было раптам бліснуць перад камандаваннем. Шчарбатаў. // Які сведчыць пра вялікае самалюбства, выкліканы ім. Самалюбівыя думкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паказыта́ць сов., прям., перен. пощекота́ть;

п. пад па́хай — пощекота́ть под мы́шкой;

п. чыё-не́будзь самалю́бства — пощекота́ть чьё-л. самолю́бие

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

амбі́цыя, ‑і, ж.

Празмернае пачуццё асабістай годнасці; самалюбства. Прафесійная амбіцыя. Збіцца на амбіцыю. □ Таймс-сквер. Натоўп. Над ім з амбіцыяй Гарлае нейкі кандыдат. Панчанка.

•••

Амбіцыя без амуніцыі — пра беспадстаўную амбіцыю.

Кідацца ў амбіцыю гл. кідацца.

(Толькі) без амбіцыі — без крыўды, без нездавальнення.

(Чалавек) з амбіцыяй — пра фанабэрыстага, ганарлівага чалавека.

[Лац. ambitio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)