галава рымска-каталіцкай царквы і дзяржавы Ватыкан.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Roman2[ˈrəʊmən]adj.
1. ры́мскі;
the Roman alphabet лаці́нскі алфаві́т;
the Roman Empire Ры́мская імпе́рыя;
Roman numerals ры́мскія лі́чбы
2.ры́мска-каталі́цкі
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Roman
[ˈroʊmən]1.
adj.
1) ры́мскі
2) ры́мска-каталі́цкі
3) рама́нскі (стыль)
2.
n.
ры́млянін -а m., ры́млянка f.
the ancient Romans — старажы́тныя ры́мляне
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
дэнты́кулы
(лац. denticulus = зубец)
архіт. рад невялікіх дэкаратыўных прамавугольных выступаў на карнізе ў іанічным ордэры, карынфскім ордэры і адным з варыянтаў рымска-дарычнага ордэра, сухарыкі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
БЕАТЫФІКА́ЦЫЯ
(ад лац. beatus блаславёны + facere рабіць),
у рымска-каталіцкай царкве акт надання асобе за асабліва праведнае жыццё пасмяротнага тытула «блаславёны». Разглядаецца царквой як ніжэйшая ступень у падрыхтоўцы кананізацыі. З 8 ст. права бкатыфікацыі належыць выключна папе рымскаму.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Пляба́н ’рымска-каталіцкі пробашч’, пляба́нія, пляба́ня ’парафія, пасада плябана’, ’дом, які належыць парафіі і ў якім жыве ксёндз’ (ТСБМ, Сцяшк. Сл., Янк. БП, Нас.; Сцяшк. МГ). Ст.-бел.плебань ’каталіцкі прыхадскі свяшчэннік’ (з 1489 г.), плебания, плебанея ’прыход ксяндза’ (1528 г.) са ст.-польск.pleban, plebanija ’тс’, якія з с.-лац.plēbānus, plēbānia < plēbs ’парафія, крыніца даходаў, сукупнасць парафіян, якія плацілі дзесяціну за імшу, хрост, шлюб і да т. п.’
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
кангрэга́цыя
(лац. congregatio)
1) сход, арганізацыя;
2) аб’яднанне манаскіх абшчын аднаго ордэна 2 у рымска-каталіцкай царкве;
3) адміністрацыйны орган пры рымскім папе, які займаецца пэўным колам пытанняў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Rome[rəʊm]n.
1. Рым (горад)
2. Ры́мская імпе́рыя
3.ры́мска-каталі́цкая царква́; каталіцы́зм
♦
Rome wasn’t built in a day Рым не адра́зу будава́ўся;
when in Rome do as the Romans do ≅ у чужы́ манасты́р са сваі́м стату́там не хо́дзяць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
АРХІЕПІ́СКАП
(ад архі... + епіскап),
духоўная асоба вышэйшай ступені хрысціянскай царк. іерархіі. Тытул уведзены ў Рымскай імперыі ў 4 ст. З заснаваннем патрыярхатаў прысвойваўся патрыярхам і мітрапалітам аўтакефальных епархій. Першы на Русі тытул архіепіскапа атрымаў епіскап наўгародскі ў 1165. На Беларусі першым архіепіскапам стаў у пач. 16 ст. епіскап Полацкай епархіі. У 1994 на Беларусі 2 архіепіскапы (праваслаўнай і рымска-каталіцкай царквы).
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ГРО́ДЗЕНСКАЯ ВЫШЭ́ЙШАЯ ДУХО́ЎНАЯ СЕМІНА́РЫЯ,
духоўная рымска-каталіцкая вышэйшая навуч. ўстанова. Засн. ў Гродне ў 1990 1-м апостальскім адміністратарам біскупам Т.Кандрусевічам. Рыхтуе святароў. Тэрмін навучання 6 гадоў. Выкладаюцца: лац., англ., ням., польск., рус., бел. мовы; філасофія, тэалогія, літургія і інш. прадметы філасофскага і тэалагічнага зместу. Узначальвае семінарыю рэктар, якога, як і прэфекта, і выкладчыкаў, назначае дыяцэзіяльны біскуп. Размешчана ў будынку Гродзенскага кляштара бернардзінцаў.