ры́мска-італі́йскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ры́мска-італі́йскі |
ры́мска-італі́йская |
ры́мска-італі́йскае |
ры́мска-італі́йскія |
| Р. |
ры́мска-італі́йскага |
ры́мска-італі́йскай
ры́мска-італі́йскае |
ры́мска-італі́йскага |
ры́мска-італі́йскіх |
| Д. |
ры́мска-італі́йскаму |
ры́мска-італі́йскай |
ры́мска-італі́йскаму |
ры́мска-італі́йскім |
| В. |
ры́мска-італі́йскі (неадуш.)
ры́мска-італі́йскага (адуш.) |
ры́мска-італі́йскую |
ры́мска-італі́йскае |
ры́мска-італі́йскія (неадуш.)
ры́мска-італі́йскіх (адуш.) |
| Т. |
ры́мска-італі́йскім |
ры́мска-італі́йскай
ры́мска-італі́йскаю |
ры́мска-італі́йскім |
ры́мска-італі́йскімі |
| М. |
ры́мска-італі́йскім |
ры́мска-італі́йскай |
ры́мска-італі́йскім |
ры́мска-італі́йскіх |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ры́мска-каталі́цкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ры́мска-каталі́цкі |
ры́мска-каталі́цкая |
ры́мска-каталі́цкае |
ры́мска-каталі́цкія |
| Р. |
ры́мска-каталі́цкага |
ры́мска-каталі́цкай
ры́мска-каталі́цкае |
ры́мска-каталі́цкага |
ры́мска-каталі́цкіх |
| Д. |
ры́мска-каталі́цкаму |
ры́мска-каталі́цкай |
ры́мска-каталі́цкаму |
ры́мска-каталі́цкім |
| В. |
ры́мска-каталі́цкі (неадуш.)
ры́мска-каталі́цкага (адуш.) |
ры́мска-каталі́цкую |
ры́мска-каталі́цкае |
ры́мска-каталі́цкія (неадуш.)
ры́мска-каталі́цкіх (адуш.) |
| Т. |
ры́мска-каталі́цкім |
ры́мска-каталі́цкай
ры́мска-каталі́цкаю |
ры́мска-каталі́цкім |
ры́мска-каталі́цкімі |
| М. |
ры́мска-каталі́цкім |
ры́мска-каталі́цкай |
ры́мска-каталі́цкім |
ры́мска-каталі́цкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ры́мска-каталі́цкі ри́мско-католи́ческий
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ри́мско-католи́ческий ры́мска-каталі́цкі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
капуцы́н¹, -а, мн. -ы, -аў, м.
Манах рымска-каталіцкага францысканскага ордэна, які носіць плашч з капюшонам.
|| ж. капуцы́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.
|| прым. капуцы́нскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
капуцы́н, ‑а, м.
1. Манах рымска-каталіцкага францысканскага ордэна, які носіць плашч з капюшонам.
2. Род амерыканскіх малп з доўгімі валасамі на галаве.
[Іт. cappuccino ад cappuccio — капюшон.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кангрэга́цыя, ‑і, ж.
1. Аб’яднанне царкоўных, у прыватнасці манаскіх, абшчын аднаго ордэна ў рымска-каталіцкай царкве. Кангрэгацыя езуітаў.
2. Адміністрацыйны орган пры рымскім папе, які ведае пэўным колам пытанняў.
[Лац. congregatio.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Мні́шка ’рымска-каталіцкая манахіня’ (Нас.), ’нерашучая асоба’ (капыл., Жыв. сл.). З польск. mniszka ’манахіня’ (Кюнэ, Poln., 77).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
па́па, ‑ы, м.
Вярхоўны галава рымска-каталіцкай царквы і дзяржавы Ватыкан. Рымскі папа. □ Марыю разам з другімі прыгожымі дзяўчатамі з другіх прыходаў пасылалі аднойчы на нейкую ўрачыстую імшу, якую правіў сам папа ў саборы Святога Пятра. Лынькоў.
[Лац. papa, ад грэч. pappas — бацька.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пляба́н ’рымска-каталіцкі пробашч’, пляба́нія, пляба́ня ’парафія, пасада плябана’, ’дом, які належыць парафіі і ў якім жыве ксёндз’ (ТСБМ, Сцяшк. Сл., Янк. БП, Нас.; Сцяшк. МГ). Ст.-бел. плебань ’каталіцкі прыхадскі свяшчэннік’ (з 1489 г.), плебания, плебанея ’прыход ксяндза’ (1528 г.) са ст.-польск. pleban, plebanija ’тс’, якія з с.-лац. plēbānus, plēbānia < plēbs ’парафія, крыніца даходаў, сукупнасць парафіян, якія плацілі дзесяціну за імшу, хрост, шлюб і да т. п.’
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)