руча́ць

‘ручацца’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. руча́ю руча́ем
2-я ас. руча́еш руча́еце
3-я ас. руча́е руча́юць
Прошлы час
м. руча́ў руча́лі
ж. руча́ла
н. руча́ла
Загадны лад
2-я ас. руча́й руча́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час руча́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

brook​1 [brʊk] n. руча́й, ручаі́на, ручаі́нка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

выто́к, -у, мн. -і, -аў, м.

1. Месца, адкуль выцякае рака, ручай.

Ад вытоку да вусця.

2. перан., чаго. Пачатак, першакрыніца чаго-н.

Вытокі культуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уцяка́ць ​1, ‑ае; незак.

Упадаць (пра раку, ручай і пад.). Ручай уцякае ў рэчку.

уцяка́ць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да уцячы ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

watercourse [ˈwɔ:təkɔ:s] n.

1. рака́; руча́й; кана́л

2. вадасто́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бу́лькаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Утвараць гукі, падобныя на тыя, якія бываюць пры кіпенні або пераліванні вады.

Булькае ручай.

|| аднакр. бу́лькнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. бу́льканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уцяка́ць¹, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е; незак., у што.

Тое, што і упадаць (у 2 знач.).

Ручай уцякае ў рэчку.

|| зак. уцячы́, -ячэ́, -яку́ць; уцёк, уцякла́, -ло́.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ruczaj, ~u

м. ручай

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Bach

m -(e)s, Bäche руча́й

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

руче́й руча́й, -чая́ м.;

◊

пла́кать в три ручья́ пла́каць го́ркімі сляза́мі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)