ра́даваць, -дую, -дуеш, -дуе; -дуй; незак., каго-што.

Выклікаць радасць, прыносіць радасць, асалоду.

Поспехі дзяцей радуюць нас.

Зялёная рунь радуе вока.

|| зак. абра́даваць, -дую, -дуеш, -дуе; -дуй; -даваны, узра́даваць, -дую, -дуеш, -дуе; -дуй; -даваны і пара́даваць, -дую, -дуеш, -дуе; -дуй; -даваны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ару́на. Гл. рунь.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ози́мка разг. (посев) азі́міна, -ны ж.; (всходы) рунь, род. ру́ні ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Botánik

f -

1) бата́ніка

2) разм. зеляні́на, рунь

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

капы́ціць, ‑ціць; незак.

Разм. Біць, таптаць капытамі. Каровы беспрытульныя равуць, На межах згорбленых быльнёг ірвуць. А коней капыты капыцяць рунь. Пушча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакараба́ціць, ‑бачу, ‑баціш, ‑баціць; зак., што.

Зрабіць карабатым; пакрывіць, пагнуць. Пакарабаціць ліст жалеза. / у безас. ужыв. Дождж рунь спаласкаў, Вяз пакарабаціла. Барадулін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вы́руніць ’выпусціць сцябло з пучка зелені’ (Нас.). Гл. рунь, рунець.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́мерзнуць сов., в разн. знач. вы́мерзнуть;

рунь ~зла — ози́мые вы́мерзли;

рэ́чка ~зла да дна — ре́чка вы́мерзла до дна

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

всхо́ды усхо́ды, -даў ед. нет; (озимые) рунь, род. ру́ні ж.;

ны́нче всхо́ды хороши́ сёлета ўсхо́ды до́брыя;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зеленя́ мн., с.-х. рунь, род. ру́ні ж.; (всходы) усхо́ды, -даў;

покрыва́ться зеленя́ми руне́ць, пакрыва́цца ўсхо́дамі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)