капы́ціць, ‑ціць; незак.
Разм. Біць, таптаць капытамі. Каровы беспрытульныя равуць, На межах згорбленых быльнёг ірвуць. А коней капыты капыцяць рунь. Пушча.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)