Руж 1 ’румянец’: руж на шчоках (Гартны). Гл. ружовы.

Руж 2 ’румяны’ (Ласт.). Праз польск. ruż ’тс’ з франц. rouge ’чырвоны’ (Брукнер, 470).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

маладцава́ты, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і малайцаваты. Маладцаватая выпраўка. □ Увайшоў .. [Бабейка] у пакой нейкі пасвяжэлы, маладцаваты — твар быў паголены, румяны, вочы ясныя, з усмешкай, у якой як быццам не было нічога затоенага. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

blushful

[ˈblʌʃfəl]

adj.

1) сьці́плы; сарамлі́вы

2) пачырване́лы, румя́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Rouge

[ru:ʒ]

n -s, -s румя́ны, губна́я пама́да

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

зага́р, ‑у, м.

Смуглы, цёмны колер, які набывае скура пад уздзеяннем сонечнага прамення. Смех упрыгожыў .. смуглыя шчокі Густы, пакрытыя роўным залацістыя вагарам. Васілевіч. Белыя хусткі яшчэ больш падкрэсліваюць здаровы залаціста-румяны загар на тварах. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

peach

[pi:tʃ]

1.

n.

1) пэ́рсік -а m. (плод і дрэ́ва)

2) румя́ны ко́лер

3) Sl. красу́ня

2.

adj.

1) пэ́рсікавы; румя́ны

2) цудо́ўны; прые́мны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Нарыжава́цца (нарыжовицца) ’нарумяніцца’ (ТС). Відаць, да ружовы ці да руж ’румяны’ (< польск. ruż, rużoimć з франц. rouge ’чырвоны’), збліжанае да рыжы ’рыжы, светла-карычневы’, параўн. наружова ’да падрумяненага стану’ (Сл. ПЗБ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Schmínke

f -, -n грым; касме́тыка, макіцж

róte ~ — румя́ны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ruddy

[ˈrʌdi]

adj.

1) чырванава́ты

2) румя́ны

ruddy cheeks — румя́ныя шчо́кі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

rouge

[ru:ʒ]

1.

n.

румя́ны pl., пама́да f.

2.

v.

падмалёўваць; падмалёўвацца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)