радзі́мы, -ая, -ае (нар.-паэт.).

Родны.

Р. край.

Сустракай, радзімая (наз.), дарагіх гасцей.

○

Радзімая пляма — прыроджанае змяненне скуры.

◊

Радзімая пляма — недахоп, які з’яўляецца перажыткам чаго-н.

Радзімыя плямы мінулага.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Радны́ ’родны’ (брасл., Сл. ПЗБ). Гл. ро́дны. Пераход націску адбыўся пад уплывам аднакарэннага рус. родно́й ’родны’ ці ў выніку характэрнага для паўночна-заходняй зоны беларускіх гаворак зруху націску, параўн. куры́ца ’курыца’ і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ба́цькаўшчына, -ы, ж.

1. Краіна, дзе чалавек нарадзіўся, грамадзянінам якой ён з’яўляецца.

Любоў да Бацькаўшчыны.

2. Месца, родны куток, дзе нарадзіўся і вырас хто-н.

Малая б.

3. Набытак бацькі, спадчына.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

akin [əˈkɪn] adj. fml (to)

1. ро́дны, свая́цкі

2. падо́бны, блі́зкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

blood brother

ро́дны брат

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

genitive

[ˈdʒenətɪv]

n.

ро́дны склон

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

heath [hi:θ] n. пустэ́ча, пу́стка

♦

one’s native heath радзі́ма, ро́дны кут

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Радня, да род 1, родны (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

bliźni

бліжні; блізкі, родны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сро́дный (сходный) падо́бны; (однородный) аднаро́дны; (родственный) ро́дны;

сро́дные явле́ния падо́бныя (аднаро́дныя) з’я́вы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)