дылата́цыя

(лац. dilatatio = расшырэнне)

мед. расшырэнне, расцяжэнне (напр. д. жалудачкаў сэрца).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

анеўры́зма

(гр. aneurysnia = расшырэнне)

мясцовае расшырэнне артэрыі, выкліканае зменамі яе сценак або пашкоджаннем.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

żylaki

мн.

1. жаўлакі;

2. мед. расшырэнне вен

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

а́мпула, ‑ы, ж.

1. Герметычна запаяная шкляная пасудзіна невялікіх памераў, у якой захоўваюцца ў стэрыльным выглядзе невялікія дозы лякарстваў, крыві і пад. Ампула з вакцынай.

2. Спец. Пухірападобнае расшырэнне розных органаў, якія маюць форму трубкі.

[Лац. ampulla.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

варыко́зны

(ад лац. varix = расшырэнне вены)

мед. вузлаваты, з вялікай колькасцю расшырэнняў або патаўшчэнняў (напр. в-ае расшырэнне вен).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Áusdehnung

f -, -en

1) расця́гванне; расшырэ́нне

2) распаўсю́джванне

3) паме́р, велічыня́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

растру́б, ‑а, м.

1. Расшырэнне на канцы трубы; прадмет такой формы. Скрыўленыя чорныя раструбы вентылятараў басавіта гулі над электрапечамі. Савіцкі.

2. Расшыраная частка якога‑н. адзення, абутку. Боты з раструбамі. □ На руках у Сценкі былі рукавіцы — скураныя, жоўтыя, з раструбамі да самых локцяў. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Во́нка ’вон, прэч’ (Др.-Падб.), во́нкі ’тс’ (КТС, Бяльк.). Рус. смал. во́нки ’прэч’, бранск. во́нки ’на двор’, укр. во́нка, балг. вънка, чэш. дыял. venka (j), славац. vonka. Расшырэнне вон 1 ужо ў позні час пры дапамозе прыслоўных часціц ‑ка, ‑кі (Карскі 2-3, 77; Махэк₂, 683).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дылатаме́трыя

(ад лац. dilatatio = расшырэнне + -метрыя)

сукупнасць метадаў вымярэння цеплавога расшырэння цел.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тэлеангіэктазі́я

(ад гр. telos = мэта, канец + angeion = сасуд + ektasis = расшырэнне)

прыроджанае або набытае стойкае празмернае расшырэнне дробных сасудаў скуры або слізістых абалонак у форме сінюшна-чырвоных плям, часцей на твары, галёнках.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)