круп’е́

(фр. croupier)

распарадчык гульні і банкаўшчык у ігральным доме.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Метрдатэль ’распарадчык у рэстаране або гасцініцы’, ’старшы лёкай’. З рус. метрдотель ’тс’, якое з франц. maître dʼhôtel ’тс’, ’дварэцкі’ (Фасмер, 2, 611).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ты́сяцкі, ‑ая, ‑ае.

1. У Старажытнай Русі — начальнік ваеннага апалчэння.

2. Выбарная службовая асоба ад сялян, вясковы старшыня (да рэформы 1861 г.).

3. Галоўны распарадчык у старадаўнім рускім вясельным абрадзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адміністра́тар

(лац. administrator = распарадчык, кіраўнік)

1) службовая асоба, якія кіруе прадпрыемствам, установай, арганізацыяй (напр. а. гасцініцы);

2) адказны распарадчык (напр. а. выстаўкі).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Ска́рбнік ‘захавальнік або распарадчык скарбу, казны’ (Гарэц., Байк. і Некр.), ‘прызначаная асоба для збору і захавання фінансавых сродкаў’ (Ласт.), ‘кладаўшчык’ (Барад.). З польск. skarbnik < skarb ‘скарб’; гл. Кюнэ, Poln., 96.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

метрдатэ́ль

(фр. maître d’hotel = гаспадар гасцініцы)

распарадчык (галоўны афіцыянт) у рэстаране або гасцініцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

wodzirej

м.

1. распарадчык (танцаў);

2. верхавод, заправіла; вадзірэй

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

знява́га, ‑і, ДМ ‑вазе, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. зневажаць — зняважыць.

2. Тое, што можа абразіць, зняважыць; абразлівы ўчынак, паводзіны, слова. Распарадчык змераў позіркам Краўчанкаву постаць, і Краўчанка ўбачыў у гэтым позірку знявагу і дакор. Мікуліч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

круп’е́

(фр. croupier)

распарадчык гульні і банкаўшчык у ігральным доме.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

цырымоніма́йстар

(yzv. Zeremoniemeister)

1) вышэйшы прыдворны чын, які назірае за выкананнем дварцовага цырыманіялу;

2) распарадчык цырымоніі, цырыманіялу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)