rozpoznawanie

н.

1. распазнаванне;

2. расследаванне, разгляд;

3. апазнаванне, пазнаванне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

shelve

[ʃelv]

v.t.

1) кла́сьці на палі́цу

2) адклада́ць (разгля́д, спрэ́чку)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

analysis [əˈnæləsɪs] n. (pl. analyses) ана́ліз; падрабя́зны разгля́д; дасле́даванне

♦

in the final/last analysis у канчатко́вым вы́ніку

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Erörterung

f -, -en абмеркава́нне, разгля́д

éiner ~ unterzíehen* — разгле́дзець, разглядзе́ць, абмеркава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

біяпсі́я

(ад бія- + гр. opsis = разгляд)

узяцце невялікай колькасці тканкі ў хворага для лабараторнага даследавання, каб вызначыць характар захворвання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

submission [səbˈmɪʃn] n.

1. падпара́дкаванне, пако́рнасць, паслушэ́нства;

starve smb. into submission пакара́ць каго́-н. го́ладам

2. зая́ва, пада́ча (дакументаў на разгляд)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

асвятле́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. асвятляць — асвятліць.

2. Святло ад якой‑н. крыніцы. Дзённае асвятленне. Электрычнае асвятленне.

3. Сукупнасць прылад святла. Правесці электрычнае асвятленне.

4. перан. Растлумачэнне, дэтальны разгляд чаго‑н. Навуковае асвятленне пытання. Негатыўнае асвятленне. Знайсці шырокае асвятленне ў друку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

геастрато́гія

(ад геа- + стратэгія)

разгляд значэння прыроднага асяроддзя ў дачыненні да праблемы экалагічнага, эканоміка-палітычнага дабрабыту, пераважна ў міжнародным маштабе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

scrutiny

[ˈskru:təni]

n., pl. -nies

1) дакла́днае дасьле́даваньне; ува́жлівая праве́рка, разгля́д

2) дапы́тлівы по́зірк

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Перасу́дак (пірясу́дык) ’паўторны суд’ (Юрч. СНС). Ст.-бел. пересудь ’судовая пошліна; плата суддзі і падсудку за разгляд справы’, у значэнні ’паўторны судовы разбор’ вядома з 1229 г. Да пера- і суд (гл.). Параўн. польск. przesądzić ’асудзіць паўторна’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)