uskundschafter

m -s, - разве́дчык, шпіён

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

скаўт

(англ. scout = літар. разведчык)

член скаўцкай арганізацыі (гл. скаўтызм).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

wywiadowca

м.

1. разведчык;

2. паліцэйскі агент

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пераадзе́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад пераадзець.

2. у знач. прым. Адзеты ў іншае адзенне з мэтай маскіроўкі. Пераадзеты разведчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

герлска́ўт

(ад англ. girl = дзяўчынка + scout = разведчык)

член скаўцкай арганізацыі дзяўчынак (гл. скаўтызм).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

разве́дчик разве́дчык, -ка м., выве́днік, -ка м.;

па́ртия разве́дчиков в гора́х па́ртыя разве́дчыкаў у гара́х;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выве́дчык, ‑а, м.

Разм. Той, хто выведвае што‑н., тайна наглядае, сочыць за кім‑, чым‑н.; разведчык. Ляжыць пад рослым жытам Выведчык у яры. Куляшоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лазу́тчыкразведчык у тыле ворага, шпіён’ (ТСБМ), ст.-рус. лазут(ь)никъ, лазутьчикъ, рус. лазутчик ’тс’, лазу́та ’проська, жабрак’, якія Фасмер (2, 450) узводзіць да старога дзеепрыметніка lazǫtъ. Аднак славен. lazútati ’поўзаць, лазіць’, lazútelj ’бадзяга’ уносяць дадатковыя цяжкасці пры тлумачэнні асновы лазут‑. Бел. лексема запазычана з рус. мовы (Крукоўскі, Уплыў, 74). Параўн. таксама ст.-бел. лазукъ, лазукаразведчык’ (XVI ст.), лазуцтво, лазучство ’бадзянне’, якія можна вывесці з лазити > лазіць (гл.). Ад лазук(а) паходзіць лазучыць ’віжаваць, шпіёніць, выведваць’ (Нас.), у процілеглым выпадку (< lazǫt‑) было б лазуціць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

байска́ўт

(англ. boy-scout, ад boy = хлопчык + scout = разведчык)

член скаўцкай арганізацыі хлопчыкаў (гл. скаўтызм).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ufklärer

m -s, -

1) асве́тнік

2) разве́дчык

3) агіта́тар

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)