rozbójnik

м. разбойнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zbój

м. разбойнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

банды́т

(іт. bandito)

удзельнік банды, узброены рабаўнік, разбойнік.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

піра́т

(лац. pirata, ад гр. peirates)

марскі разбойнік.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кісце́нь, -цяня́, мн. -цяні́, -цянёў, м.

Даўнейшая зброя ў выглядзе кароткай палкі, на адным канцы якой падвешваўся металічны шар ці іншы цяжар для нанясення ўдараў, а на другім была пятля для надзявання на руку.

Разбойнік з кісцянём.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

opryszek

м. разбойнік, бандыт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

łupieżca

м. рабаўнік; разбойнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

brigand

[ˈbrɪgənd]

n.

разбо́йнік -а, банды́т -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Brigánt

m -en, -en уст. разбо́йнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

highwayman

[ˈhaɪweɪmən]

n.

рабаўні́к -а́ m., разбо́йнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)