пистоле́т пістале́т, -та м.;

◊

держа́ть хвост пистоле́том трыма́ць хвост абара́нкам;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ва́льтэр ’пісталет’ (КЭС). З ням. Walter ’марка зброі’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пісто́ль ​2, ‑я, м. і пісто́ля, ‑і, ж.

Уст. Пісталет.

[Фр. pistole.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

train a gun

настаўля́ць пістале́т

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

pistol

[ˈpɪstəl]

n.

пістале́т -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

korkowiec

м. коркавы пісталет (цацка)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

мантэкры́ста, нескл., н.

Сістэма дробнакаліберных ружжаў і пісталетаў; ружжо або пісталет гэтай сістэмы.

[Фр. Monte — Cristo ад імя героя рамана А. Дзюма «Граф Мантэ-Крыста».]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

derringer

[ˈdеrɪŋdʒər]

n.

дэ́рынджэр -а m. (пістале́т)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

handgun [ˈhændgʌn] n. лёгкая агнястрэ́льная збро́я (якую можна трымаць адной рукой: пісталет, аўтамат і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Léuchtpistole

f -, -n раке́тніца, раке́тны пістале́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)