суме́жнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць сумежнага; непасрэдная блізкасць. Сумежнасць паняццяў. □ Прэфікс пры- служыць для ўказання на прасторавую блізкасць да таго або на сумежнасць з тым, што абазначана ўтвараючай асновай. Граматыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыста́ўка, ‑і, ДМ ‑стаўцы; Р мн. ‑ставак; ж.

1. У граматыцы — частка слова, якая стаіць перад коранем; прэфікс.

2. Тое, што прыстаўляецца, прырабляецца дадаткова да чаго‑н. Магнітафонная прыстаўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Präfix, Präfíx

n -es, -e прыста́ўка, прэ́фікс

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

гемі-

(гр. hemi- = паў-)

прэфікс, які азначае «напалавіну, напалову».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прэфікса́цыя

(ад прэфікс)

спосаб утварэння слоў шляхам далучэння прэфікса.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дыя-

(гр. dia = праз)

прэфікс, які абазначае пранікненне, раздзяленне, узаемасувязь, узмацненне, завершанасць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Матылі́к, матылі́ца ’патыліца’ (Нас.). Паводле Мяркулавай (Этимология–74, 74), тут можна бачыць экспрэсіўны прэфікс ма‑ пры затылак, патыліца. Такі ж прэфікс і ў мотлах, моташна (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вагле́дзець ’убачыць’ (Кліх.). З увагледзець, дзе прэфікс ува‑ варыянт у‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ін-, ім-

(лац. in-, im- = не, у, да, на)

прэфікс, які абазначае пярэчанне, адсутнасць чаго-н. або пранікненне ў што-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

prefix

[ˈpri:fɪks]

1.

n., Gram.

прыста́ўка f., прэ́фікс -а m.

2.

v.

ста́віць пе́рад

We prefix “Mr.” to a man’s name — Перад про́зьвішчам мужчы́ны мы ста́вім “Сп.”

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)