прэ́фікс, -а, мн. -ы, -аў м.

Тое, што і прыстаўка (у 2 знач.).

|| прым. прэфікса́льны, -ая, -ае.

П. спосаб утварэння слоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прэ́фікс

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прэ́фікс прэ́фіксы
Р. прэ́фікса прэ́фіксаў
Д. прэ́фіксу прэ́фіксам
В. прэ́фікс прэ́фіксы
Т. прэ́фіксам прэ́фіксамі
М. прэ́фіксе прэ́фіксах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прэфі́кс

‘датэрміновы плацёж’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прэфі́кс прэфі́ксы
Р. прэфі́ксу прэфі́ксаў
Д. прэфі́ксу прэфі́ксам
В. прэфі́кс прэфі́ксы
Т. прэфі́ксам прэфі́ксамі
М. прэфі́ксе прэфі́ксах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прэфі́кс фин.

1. м., сущ. префи́кс;

2. нескл. прил. префи́кс

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прэфікс 1/619

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

прэ́фікс, ‑а, м.

Тое, што і прыстаўка (у 1 знач.).

[Ад лац. praefixus — прымацаваны спераду.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прэфікс

т. 13, с. 97

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

прэ́фікс м. грам. Präfíx n -es, -e, Präfíxum n -s, -xa, Vórsil be f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прэ́фікс

(лац. praefixus = прымацаваны спераду)

лінгв. прыстаўка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прэфі́кс

(фр. prefix)

датэрміновы плацеж па вэксалю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)