пригово́р м.
1. (судебный) прыгаво́р, -ру м.; прысу́д, -ду м.;
вы́нести пригово́р вы́несці прыгаво́р;
оправда́тельный пригово́р апраўда́льны прыгаво́р;
сме́ртный пригово́р смяро́тны прыгаво́р (прысу́д);
привести́ пригово́р в исполне́ние прыве́сці прыгаво́р (прысу́д) у выкана́нне;
2. (постановление) пастано́ва, -вы ж.; (решение) рашэ́нне, -ння ср.;
3. перен. прысу́д, -ду м., прыгаво́р, -ру м., вы́рак, -ку м.;
что ни сло́во — пригово́р што ні сло́ва — прысу́д (вы́рак);
4. (прибаутка) обл. пры́маўка, -кі ж., прыгаво́рка, -кі ж.;
◊
голова́ с покло́ном, язы́к с пригово́ром погов. галава́ з пакло́нам, язы́к з прыгаво́ркай.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
суде́бный судо́вы;
суде́бная медици́на судо́вая медыцы́на;
суде́бный пригово́р судо́вы прысу́д;
суде́бный исполни́тель судо́вы выкана́ўца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
tort [tɔ:t] n. law грама́дскае правапарушэ́нне, грама́дска-прававы́ дэлі́кт;
a judgement for tort прысу́д па грама́дскім правапарушэ́нні
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
unjust [ˌʌnˈdʒʌst] adj. несправядлі́вы;
an unjust sentence несправядлі́вы прысу́д;
It was unjust of him. Ён паступіў несправядліва.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
апраўда́льны réchtfertigend;
апраўда́льны прысу́д юрыд Fréispruch m -(e)s, -sprüche
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Судзьба́ ’доля, лёс’ (Бяльк., Сл. ПЗБ, ТС): sudźba bóża ’прадвызначэнне’ (Федар. 4), судзьба́ — працэсуальны назоўнік ад дзеяслова судзіць (слуц., Жыв. НС), ст.-бел. судба ’тс’: судбы судеи (Альтбаўэр). Параўн. старое ўкр. судьба́ ’доля’, рус. судьба́ ’лёс’, чэш. sudba ’прадвызначэнне, доля’, славен. sódba ’прысуд; меркаванне, думка’, старое ’лёс’, серб.-харв. судба ’тс’, балг. съдба́ ’тс’, макед. судба ’доля, лёс’, ст.-слав. сѫдьба ’прысуд; права, закон; рашэнне, пастанова’. Прасл. *sǫdьba — абстрактны назоўнік ад *sǫditi, гл. судзіць (Шустар-Шэўц, 1376; Скок, 3, 356; Бязлай, 3, 283). Існуе меркаванне, што гэта самастойныя ўтварэнні ў асобных славянскіх мовах, а значэнне ’лёс’ распаўсюдзілася пад уплывам рускай мовы. параўн. Махэк₂, 568; Русек, Этимология–2000–2002, 50.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
condemnatory
[kənˈdemnətɔri]
adj.
абвінава́ўчы (прысу́д, прамо́ва); асуджа́льны (по́зірк)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Féhlurteil
n -(e)s, -e няпра́вільны [памылко́вы] прысу́д
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Fréispruch
m -(e)s, -sprüche апраўда́льны прысу́д
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
áburteilen
vt вы́несці прысу́д, асудзі́ць (тс. перан.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)