meticulous [mɪˈtɪkjələs] adj. (in/about) ве́льмі ўва́жлівы да дро́бязяў, педанты́чны; прыдзі́рлівы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

picky

[ˈpɪki]

adj.

перабо́рлівы, прыдзі́рлівы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

mäkelig

a перабо́рлівы, прыдзі́рлівы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

nörgelisch

a прыдзі́рлівы, бурклі́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Тарапа́т ’спех, таропкасць’ (Барад.), сюды ж тарапа́ты ’нявытрыманы, прыдзірлівы’ (Сцяшк. Сл.), ’дурнаваты’ (люб., Сл. ПЗБ). Гл. торап, тарапіцца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

hypercritical

[,haɪpərˈkrɪtɪkəl]

adj.

зана́дта крыты́чны, прыдзі́рлівы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

censorious

[senˈsɔriəs]

adj.

празьме́рна крыты́чны, прыдзі́рлівы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

händelsüchtig

a прыдзі́рлівы, задзі́рысты, звяглі́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

прычэ́пісты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Схільны чапляцца, прыдзірацца да каго‑, чаго‑н.; прыдзірлівы; назойлівы. Падаючы.. [нататку] прычэпістай Зосі, .. [Сымон] сказаў крыху вінаватым голасам: — Ведаеш, Зося! Хацеў напісаць як мага карацей, але нічога не выходзіць. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заі́л

[гр. Zoilos = прозвішча старажытнагрэчаскага філосафа і крытыка (4 ст. да. н.э.)]

уст. злосны, прыдзірлівы крытык.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)