(польск. fugować, ад ням. fugen = прыганяць, дапускаць)
1) раўняць паверхню дошак фуганкам;
2) выраўноўваць па вышыні зубы пілы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
readjust[ˌri:əˈdʒʌst]v.
1. перарабля́ць, змяня́ць; прыво́дзіць у пара́дак; папраўля́ць
2. (to) зноў прыстасо́ўваць; прыстасо́ўвацца; прыганя́ць, прыла́джваць;
readjust oneself to civil life прыстасава́цца да цыві́льнага жыцця́ (пасля войска)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
прыго́н1, ‑у, м.
1.Дзеяннепаводледзеясл.прыганяць — прыгнаць (у 1 знач.).
2.Абл. Месца, куды прыганяюць жывёлу, дзе трымаюць жывёлу; згон. У зацішным нізенькім прыгоне Ціха і глыбока, як праз сон, Ўздыхаюць змораныя коні, Хрумстаючы сенам і аўсом.Грахоўскі.
прыго́н2, ‑у, м.
1.Дзеяннепаводледзеясл.прыганяць — прыгнаць (у 2 знач.).
2. Грамадою лад, заснаваны на прыгонным праве; прыгонніцтва. Часы прыгону. □ Ці тое некалі за прыгонам было, ці пазней... Жыла ў прыдзеінскай вёсачцы дзяўчына. Звычайная сялянская дзяўчына.Хадкевіч.
3. Дармавая прымусовая праца сялян на памешчыка ў часы прыгоннага права; паншчына. Адбываць прыгон. □ — Бач, які порсткі! — смяецца пан. — Спярша ты ў мяне прыгон адслужы, тады і вярну [распіску].Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
napędzać
незак.
1. наганяць; прыганяць; падганяць;
2.тэх. прыводзіць у рух
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
impel
[ɪmˈpel]
v.t. (-ll-)
1) прымуша́ць, падганя́ць, паганя́ць
2) ру́хаць, пхаць; гна́ць, прыганя́ць
The wind impelled the boat to shore — Ве́цер прыгна́ў чо́вен да бе́рагу
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
zútreiben
*
1.
vtпрыганя́ць, падганя́ць
2.vi(s) (D) дрэйфава́ць, плы́сці (у напрамку да чаго-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Прыго́н перан. ’грамадскі лад, заснаваны на прыгонным праве; прыгонніцтва; дармавая прымусовая праца сялян на памешчыка ў часы прыгоннага права; паншчына; збор працаўнікоў, якіх прыгналі на паншчыну’ (Мік., Мядзв., Др.-Падб., Нас., Гарэц., Ласт., Байк. і Некр., Касп., ТСБМ, ЛА, 3), прыго́н, пріго́н ’прыгон, паншчына’ (клім., Бяльк.), прыго́н, прыгуо́н ’тс’ (Сл. ПЗБ), прыго́ншчына ’прыгонніцтва’ (Нік. Очерки), прыго́ннік ’прыгонны селянін; працаўнік, якога прыгналі на паншчыну; працаўнік, якога нанялі на пэўны тэрмін працаваць 2–3 дні ў тыдзень’ (Нас., Ласт., Байк. і Некр., Касп.), прыго́нка, прыго́нніца ’прыгонная сялянка; працаўніца, якую прыгналі на паншчыну’ (Нас.); параўн. з процілеглымі значэннямі: прыго́ннік ’памешчык, які карыстаўся прыгонным правам, меў прыгонных сялян; рэакцыянер’ (ТСБМ), прыго́ншчык ’той, хто прыганяе або назірае за працай на паншчыне, падганяе да працы’ (Нас., Байк. і Некр.). Ст.-бел.пригнати, пригоняти, пригнатися, пригонатаи ’наглядчык’ (Сл. Скарыны). Да прыганя́ць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
прымушаць, вымушаць, змушаць, няволіць, прынявольваць, прынукаць, абавязваць; сілаваць, прысільваць (абл.); гнаць, прыганяць, прыціскаць, прыпіраць (перан.) □ цягнуць на вяроўцы, запрагаць у аглоблі, браць за горла
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)