contestant [kənˈtestənt] n.

1. удзе́льнік спабо́рніцтва

2. канкурэ́нт, сапе́рнік, праці́ўнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

славянафо́б, ‑а, м.

Праціўнік культурнапалітычнага збліжэння са славянскімі народамі і краінамі; ненавіснік славян.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nieprzyjaciel

м. непрыяцель, вораг; праціўнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Wídersacher

m -s, - праці́ўнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

...фоб, ‑а, м.

Другая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае: «ненавіснік», «праціўнік» чаго‑н., напрыклад: англафоб, славянафоб.

[Ад грэч. phobos — страх.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

супроти́вник уст., прост. праці́ўнік, -ка м., во́раг, -га м., непрыя́цель, -ля м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апане́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. (кніжн.). Той, хто апаніруе каму-н.

Афіцыйны а. на абароне дысертацыі.

2. Той, хто наогул выступае як праціўнік у спрэчцы.

|| ж. апане́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так (разм.).

|| прым. апане́нцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

антагані́ст, ‑а, М ‑сце, м.

1. Непрымірымы праціўнік.

2. звычайна мн. (антагані́сты, ‑аў). Органы або рэчывы, функцыі і ўзаемадзеянні якіх процілеглыя адзін аднаму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэтрагра́д

(лац. retrogradus = які ідзе назад)

праціўнік прагрэсу, рэакцыянер.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

лётчык, ‑а, м.

Вадзіцель самалёта. Ваенны лётчык. Марскі лётчык. □ Лётчыкі-паляўнічыя парамі ўзнімаюцца з Міхалёў і ідуць туды, дзе іх ніколі не чакаў праціўнік. Алешка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)