разга́дчык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Той, хто разгадвае што-н., знаходзіць правільны адказ на загаданае.

|| ж. разга́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

беспамылко́вы féhlerlos, féhlerfrei; ríchtig (правільны)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прыстраля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца; зак.

Пробнай стральбой устанавіць правільны прыцэл.

Артылерысты прыстраляліся.

|| незак. прыстрэ́львацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. прыстрэ́лка, -і, ДМ -лцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыку́с, ‑у, м.

Становішча зубоў пры стуленых сківіцах. Правільны прыкус.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

васьмівуго́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Геаметрычная фігура з васьмю вугламі, якія ўтвараюцца звёнамі замкнутай крывой лініі.

Правільны в.

|| прым. васьмівуго́льны, -ая, -ае.

Васьмівугольная вежа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

арта-

(гр. orthos = прамы, правільны)

першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццям «прамы», «правільны».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тэтра́эдр, ‑а, м.

Спец. Правільны чатырохграннік, кожная грань якога мае форму трохвугольніка.

[Грэч. tetráedron ад tetra — у складаных словах — чатыры і hédra — аснова.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

authentic [ɔ:ˈθentɪk] adj.

1. аўтэнты́чны; арыгіна́льны

2. праўдзі́вы, пра́вільны

3. сапра́ўдны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пра́ведны, ‑ая, ‑ае.

1. Уст. Які не парушае правіл рэлігійнай маралі.

2. Кніжн. Справядлівы, правільны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пентагра́ма, ‑ы, ж.

Спец. Правільны пяцівугольнік, на ўнутраных баках якога пабудаваны раўнабедраныя трохвугольнікі аднолькавай вышыні.

[Ад грэч. pénte — пяць і grámma — лінія.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)