Перадубе́ць (пірідубе́ць) ’моцна перакалець’ (Юрч. СНЛ). Да пера- (гл.) і дубе́ць, якое да дуб (гл.). Звычайна адубець, прыстаўка пера- перадае значэнне ’цалкам, поўнасцю’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перапуд ’вельмі моцны спалох’ (ТСБМ), пірапу́д ’сполах, страх’ (Варл.). Утворана паводле мадэлі: пера‑ляк, пярэ‑палах, ст.-польск. przepłoch ’тс’. Да пера- і пуд (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пух пух, род. пу́ху м.;

ко́зий пух казі́ны пух;

лебя́жий пух лебядзі́ны пух;

◊

ры́льце в пуху́ ры́льца ў пуху́;

в пух и прах у пух і прах, нашчэ́нт, ушчэ́нт, датла́;

ни пу́ха, ни пера́ ні пу́ху, ні пе́р’я; ляшчы́ ды акуні́;

Ни пу́ха, ни пера́ — К чёрту Ры́бна вам — Хоць не ры́бна, зато́е ю́шна.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

перо́ в разн. знач. пяро́, -ра́ ср., мн. пёры, -раў, собир. пе́р’е, -р’я ср.;

стра́усовое перо́ стра́усавае пяро́;

перо́ руля́ пяро́ руля́;

торго́вля перо́м и пухо́м га́ндаль пе́р’ем і пу́хам;

ве́чное перо́ ве́чнае пяро́;

◊

про́ба пера́ спро́ба пяра́;

о́строе перо́ во́страе пяро́;

одни́м ро́счерком пера́ адны́м ро́счыркам пяра́;

взя́ться за перо́ узя́цца за пяро́;

что напи́сано перо́м, того́ не вы́рубишь топоро́м посл. сло́ва — ве́цер, а пісьмо́ — грунт; што напіса́на пяро́м, не вы́сечаш і сяке́рай;

ни пу́ха, ни пера́ лаўцу́ з аўцу́; дай, бо́жа, каб было́ ўсё го́жа.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Перакра́са (перэкра́са) ’непрыгожая, брыдкая дзяўчына’ (Растарг.). Да пера- і краса́ 1 (гл.). Прыстаўка пера- абазначае празмернасць дзеяння — аж да адмоўнага выніку, як у дзеясловаў перахвалі́ць, перае́сці, перасі́ліць і інш.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Перанараві́ць ’перачакаць’ (Нас.). Да пера- і нораў (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перагла́баць ’перанасіць, забраць’ (Касп.). Да пера- і гла́баць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перагуга́ць ’прамантачыць, прагуляць’ (Нас.). Да пера- і гуга́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перавухры́ць ’перавучыць; перахітрыць’ (Нас.). Да пера- і вухрыць, ву́харэц (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перагамі́цца (перэгомі́цца) ’супакоіцца, перастаць’ (ТС). Да пера- і гамава́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)