утурава́ць

‘паўтараць, акампанаваць (утураваць каму-небудзь)’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. утуру́ю утуру́ем
2-я ас. утуру́еш утуру́еце
3-я ас. утуру́е утуру́юць
Прошлы час
м. утурава́ў утурава́лі
ж. утурава́ла
н. утурава́ла
Загадны лад
2-я ас. утуру́й утуру́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час утуру́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

чаго́каць

‘паўтараць слова "чаго"’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. чаго́каю чаго́каем
2-я ас. чаго́каеш чаго́каеце
3-я ас. чаго́кае чаго́каюць
Прошлы час
м. чаго́каў чаго́калі
ж. чаго́кала
н. чаго́кала
Загадны лад
2-я ас. чаго́кай чаго́кайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час чаго́каючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

recapitulate [ˌri:kəˈpɪtʃuleɪt] v. fml (on) коратка паўтара́ць, пералі́чваць; рэзюмава́ць, падсумо́ўваць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

recapitulate

[,ri:kəˈpɪtʃəleɪt]

v.

паўтара́ць; падсумо́ўваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ponawiać

незак. аднаўляць; паўтараць;

ponawiać doświadczenie — паўтараць вопыт;

ponawiać prośbę — паўтараць просьбу;

ponawiać umowę — аднаўляць дамову (дагавор)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

зацы́кліваць

‘канцэнтраваць увагу каго-небудзь на чым-небудзь; паўтараць што-небудзь з пэўнай перыядычнасцю’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. зацы́кліваю зацы́кліваем
2-я ас. зацы́кліваеш зацы́кліваеце
3-я ас. зацы́клівае зацы́кліваюць
Прошлы час
м. зацы́кліваў зацы́клівалі
ж. зацы́клівала
н. зацы́клівала
Загадны лад
2-я ас. зацы́клівай зацы́клівайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час зацы́кліваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

перабу́бніваць

‘перагаворваць, паўтараць чужыя словы сабе пад нос, выказваючы незадаволенасць (перабубніваць што-небудзь)’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. перабу́бніваю перабу́бніваем
2-я ас. перабу́бніваеш перабу́бніваеце
3-я ас. перабу́бнівае перабу́бніваюць
Прошлы час
м. перабу́бніваў перабу́бнівалі
ж. перабу́бнівала
н. перабу́бнівала
Загадны лад
2-я ас. перабу́бнівай перабу́бнівайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час перабу́бніваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

перагаво́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

1. Незак. да перагаварыць (у 3 знач.).

2. Паўтараць сказанае. Перагаворваць чужыя словы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

repetíeren

vt паўтара́ць, рэпеці́раваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

náchleiern

vt бязду́мна [механі́чна] паўтара́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)