фітаза́ўр

‘вымерлы паўзун’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фітаза́ўр фітаза́ўры
Р. фітаза́ўра фітаза́ўраў
Д. фітаза́ўру фітаза́ўрам
В. фітаза́ўра фітаза́ўраў
Т. фітаза́ўрам фітаза́ўрамі
М. фітаза́ўры фітаза́ўрах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

натаза́ўр

‘вымерлы марскі паўзун’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. натаза́ўр натаза́ўры
Р. натаза́ўра натаза́ўраў
Д. натаза́ўру натаза́ўрам
В. натаза́ўра натаза́ўраў
Т. натаза́ўрам натаза́ўрамі
М. натаза́ўры натаза́ўрах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

плакадо́нт

‘вымерлы марскі паўзун’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. плакадо́нт плакадо́нты
Р. плакадо́нта плакадо́нтаў
Д. плакадо́нту плакадо́нтам
В. плакадо́нта плакадо́нтаў
Т. плакадо́нтам плакадо́нтамі
М. плакадо́нце плакадо́нтах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

reptile [ˈreptaɪl] n.

1. zool. рэпты́лія; паўзу́н

2. падхалі́м, ліслі́вец

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

стэгаза́ўр, ‑а, м.

Буйны панцырны паўзун з групы дыназаўраў сярэдзіны мезазойскай эры.

[Ад грэч. stego — пакрыццё і sauros — яшчарна.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўзу́ха, ‑і, ДМ ‑зусе, ж.

Разм. Жан. да паўзун (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іхтыяза́ўр, ‑а, м.

Вымерлы марскі паўзун з рыбападобным целам даўжынёй да 12 м.

[Ад грэч. ichtýs — рыба і saura — яшчарка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

птэраза́ўр, ‑а, м.

Выкапнёвы паўзун, у якога пярэднія канечнасці ператварыліся ў крылы; лятучы яшчар.

[Ад грэч. pteron — крыло і sauros — яшчарка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кракадзі́л, ‑а, м.

Буйны паўзун з тоўстай панцырнай скурай, які водзіцца ў вадаёмах трапічных краін. Нільскі кракадзіл.

[Грэч. krokodeilos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

creeper

[kri:pər]

n.

1) паўзу́н -а́ m. (дзіця́), паўзу́ха f.

2) паўзу́чая расьлі́на; жывёліна з паўзуно́ў

3) Tech. дра́га f.; паўзу́н -а́ m.

•

- creepers

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)