1) пачы́н -у m., пачына́ньне, зада́ньне n.; прадпрые́мства n.
2) абавяза́ньне n.; гара́нтыя f.
3) [ˈʌndərteɪkɪŋ] пахава́льнае бюро́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
worthwhile
[,wɜ:rӨˈhwaɪl]
adj.
ва́рты за́хадаў, кары́сны
а) a worthwhile undertaking — кары́сны пачы́н
б) it’s hardly worthwhile — Наўра́д ці гэ́та ва́рта
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
пашы́рыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., што.
1. Зрабіць больш шырокім, расшырыць.
П. вуліцу.
2. Павялічыць у колькасці, у аб’ёме.
П. завод.
3.перан. Зрабіць больш шырокім па змесце, узмацніць, паглыбіць.
П. кола інтарэсаў.
4. Зрабіць шырока вядомым, даступным многім.
П. перадавы вопыт.
5. Расшырыць кола дзеяння чаго-н.
П. наватарскі пачын па ўсёй рэспубліцы.
|| незак.пашыра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз.пашырэ́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
undertaking[ˌʌndəˈteɪkɪŋ]n.
1. спра́ва, пачы́н, пачына́нне;
a risky undertaking рызыко́ўная спра́ва;
a commercial undertaking камерцы́йная спра́ва
2.fml абяца́нне, гара́нтыя;
give a solemn undertaking дава́ць сур’ёзнае абяца́нне
3.[ˈʌndəteɪkɪŋ] пахава́льнае бюро́
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
застрэ́льшчык, ‑а, м.
1.Уст. Салдат у рассыпным страі, які першым сустракаўся з праціўнікам.
2. Той, каму належыць пачын у якой‑н. справе; пачынальнік, ініцыятар. Вінгар даўно быў застрэльшчыкам арганізацыі ўдарных брыгад.Чорны.Застрэльшчыкамі рэвалюцыйных выступленняў сталі тры тысячы сялян-рыбакоў, пазбаўленых права лавіць рыбу.У. Калеснік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ініцыя́тар
(фр. initiateur, ад лац. initiare = пачынаць)
асоба, група асоб або арганізацыя, якім належыць пачын у якой-н. справе.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
◎ Пачы́на2 (а магчыма, і пачын паводле ілюстратыўнага матэрыялу: Насек на лугу 30 пачынаў лазы) ’вязка лазы’ (добр., Мат. Гом.). Рус.почи‑н‑ок ’расчыстка лесу’. Утворана пры дапамозе суфікса ‑n‑ ад асновы *kei‑, а не ад *ken‑, з якой народная этымалогія звязвае лексему починок (Аткупшчыкоў, Из истории, 141, 157 і 172).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
прытаі́цца, ‑таюся, ‑тоішся, ‑тоіцца; зак.
Схавацца або прыцішыцца, імкнучыся застацца незаўважаным. Выслаўшы ў сяло разведку, партызаны прытаіліся ў нізінцы каля возера, у густым асінніку.Краўчанка.Прытаіўся дзед у хмызняку і асцярожна узіраецца перад сабою.Колас.// Прыціхнуць, замерці. Прытаіўся сход — слухаў, з чаго будзе пачын.Баранавых.Валька выпіла з імі паўчаркі, легла на печы з Верачкай і прытаілася.Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ініцыяты́ва
(фр. initiative, ад лац. initiare = пачынаць)
1) самастойны пачын у якой-н. справе, абумоўлены ўнутраным пабуджэннем да дзеяння;
2) вядучая роля ў якіх-н. дзеяннях;
3) здольнасць да самастойных актыўных дзеянняў; прадпрымальнасць.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)