◎ Пахоў, паловы ’пахаванне нябожчыка’, ’пограб, склеп’ (Др.-Падб., Гарэц.; гродз., Яшк.; Нік. Очерки). З польск.pochów, pochowa ’тс’. Ашм.паховічы ’пахаванне’ (Сл. ПЗБ) і паловы (вышэй) утвораны паводле мадэлі бел. неафіцыйных, прыватных святаў (адведзіны, муровіны і інш.). Да ла- < прасл.po‑ і хавиць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Léichenbegängnis, Léichenbegräbnis
n -ses, -se пахава́нне, хаўту́ры
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
да́мпінг
(англ. dumping = скідванне)
пахаванне адходаў прамысловай вытворчасці.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
інгума́цыя
(англ. inhumation, ад лац. inhumare = накрываць зямлёй)
пахаванне нябожчыка паводле абраду трупапалажэння ў грунтавой магіле (параўн.крэмацыя).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
*Мярлі́ны, мерлі́ны, мырлы́ны ’першая частка хаўтурнага абраду, калі нябожчык ляжыць у хаце’ (Клім.), ’пахаванне’ (маст., свісл., Сл. ПЗБ), ’хаўтуры, пахаванне і жалобная вячэра па нябожчыку’ (хойн., свісл., Шатал.), ’жалобны дзень’ (гродз., Сцяшк. Сл.). Да ‑мёрлы < ме́рці (гл.). Утворана ад дзеепрыметніка мьрлъ і суфікса ‑ін‑ы (як і ў іншых назвах традыцыйных свят і абрадаў). Гл. таксама мерлі́ны.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пахарон, пахароны ’пахаванне’ (Сл. ПЗБ) як і пахаране́нне ’тс’ (Ян.) з ц.-слав., рус.похороны, захоронение < (по‑)хоронить < ст.-слав.хранити ’ахоўваць, сцерагчы’ < прасл.*xorniti, роднаснага да лац.servō, ‑āre ’ратаваць, захоўваць’, авест.haraitē pairi ’сцеражэцца’, haurvaiti ’сцеражэ’ (Фасмер, 3, 266). Лексема пахаронкі ’пахаванне’ (Сл. ПЗБ) — беларуская; яна мае суфікс ‑к‑ і (як дажынкі, дакопкі, памінкі) — аб ім гл. Сцяцко, Афікс. наз., 48.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пагрэ́біны ’пахаванне’ (Федар. 1, Сцяшк. Сл.), паграбіны (Сл. ПЗБ, Сцяшк. Сл.), погруоп (Мал.) ’тс’. Згодна з геаграфіяй, запазычанне з польск.pogrzebiny, pogrzeb ’тс’.