◎ Пастэ́рка ’жаночы капялюш’ (Касп.). З польск.pasterka ’саламяны дамскі капялюш з нізкім верхам і вялікім брылём’ (Варш. сл., 4, 79). Да пастар, пастыр ’пастух’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
clergyman
[ˈklɜ:rdʒimən]
n., pl. -men
духо́ўны -ага, сьвята́р -а́, па́стар -а m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
preacher
[ˈpri:tʃər]
n.
1) прапаве́днік -а m.
2) духо́ўнік -а m., пратэста́нцкі духо́ўнік, па́стар -а m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
pastor
[ˈpæstər]
n.
1) па́стар -а m. (настая́цель пратэста́нцкае царквы́); духо́ўны па́стыр
2) па́стыр -а, пасту́х -а́m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
minister1[ˈmɪnɪstə]n.
1. (of/for) міні́стр;
Minister of/for Education міні́стр адука́цыі;
Prime Minister прэм’е́р-міні́стр
2.dipl. пасла́ннік
3. свята́р (асабліва ў пратэстантаў), па́стар
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Pf.
=
1.
Pfarrer – святар, пастар
2.
Postfach – паштовая (абанементная) скрынка
3.
Pfennig – пфеніг (гіст., разменная манета)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
vicar[ˈvɪkə]n.eccl.
1. парафія́льны свята́р; па́стар (у англіканскай царкве);
a clerk vicar дзячо́к; пе́ўчы
2. віка́рый;
a cardinal vicar віка́рый Па́пы Ры́мскага;
the Vicar of Christ наме́снік Хрыста́ (пра Папу Рымскага)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
minister
[ˈmɪnɪstər]1.
n.
1) міні́стар -ра m.
2) пратэста́нцкі духаўні́к, па́стар -а m.
3) выкана́ўца -ы m.; слуга́-і́m.
2.
v.t.
дагляда́ць (хво́рых і пад.); служы́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ВУ́НДЭРЭР (Wunderer) Іаган Давід, нямецкі падарожнік 16 ст., пастар. Вучыўся ў Страсбуры і Ростаку. У 1590 з Ростака праз Кёнігсберг прыбыў у ВКЛ, наведаў Крожы, Вільню, потым Пскоў, Рыгу. У дзённіку падарожжа, які пазней дапоўніў звесткамі з літ. крыніц, даў апісанне Літвы, храмаў, народаў, якія насялялі Вільню, дамоў і крамля ў Пскове, рэшткаў язычніцкага свяцілішча каля горада, побыту рас. войска, манет, гандлю. Дзённік упершыню надрукаваны ў 1812 у Германіі.
Тв.:
Рус.пер. — Иоанна Давида Вундерера путешествия в Данию, Россию и Швецию в 1589 и 1590 гг. // Чтения в О-ве истории и древностей Российских. 1863. Кн. 2.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Г’ЕЛЕРУ́П (Gjellerup) Карл Адольф
(2.6.1857, Рохальтэ, Данія — 13.10.1919),
дацкі пісьменнік. Пісаў на дацкай і ням. мовах. Скончыў Капенгагенскі ун-т (1878). У першых раманах «Ідэаліст» (1878) і «Вучань германцаў» (1882) створаны вобраз маладога інтэлектуала, які перажываў, як і аўтар, крызіс веры. Аўтар драмы ў вершах «Брунхільда» (1884), драм. паэмы «Тамір» (1887), трагедыі ў прозе і вершах «Хабард і Сігне» (1888), напісанай па матывах дацкага нар. падання, а таксама сучасных драм «Герман Вандэль» (1891), «Вутэрн» (1893) і інш. З 1892 пасяліўся ў Дрэздэне і пісаў на ням. мове (раманы «Пастар Морс», 1894, «Млын», 1896). У 1890-я г. захапіўся будызмам, пад уплывам якога напісаў раманы «Пілігрым Каманіта» (1906) і «Вечныя вандроўнікі» (1910). Нобелеўская прэмія 1917.