параліты́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Разм. Хворая на параліч, разбітая паралічам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Паралю́ш ’параліч’ (ТСБМ, Нас., Гарэц., Др.-Падб., Шат., Сл. ПЗБ). З польск. нар. paralusz ’тс’. Далей гл. параліч.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

поліяміэлі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Эпідэмічны дзіцячы параліч — вострае інфекцыйнае захворванне, якое паражае ў асноўным нервовую сістэму.

[Ад грэч. polios — шэры і myelos — касцявы мозг.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

heart failure [ˈhɑ:tˌfeɪljə] n. пара́ліч сэ́рца, спыне́нне сэ́рца; сардэ́чная недастатко́васць або́ сла́басць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Parkinson’s disease [ˈpɑ:kɪnsnzdɪˌzi:z] n. med. (таксама Parkinsonism) хваро́ба Паркінсо́на, паркінсані́зм, дрыжа́льны пара́ліч

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пара́люш, ‑у, м.

Разм. Параліч. [Арцём:] — Бачыш .. я ўсё пра аднаго чалавека думаю. Пра цуд-чалавека, зусім старога, разбітага паралюшам... Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дрожа́тельный спец. дрыжа́льны; дрыжлі́вы;

дрожа́тельный парали́ч мед. дрыжа́льны (дрыжлі́вы) паралі́ч;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

paralysis

[pəˈræləsɪs]

n., pl. -ses (-sez)

пара́люш, пара́ліч -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

palsy

[ˈpɔlzi]

1.

n., -sies

пара́ліч, пара́люш -у m.

2.

v.

параліжава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

paraliż, ~u

м. параліч, паралюш;

paraliż postępowy — прагрэсіўны параліч (паралюш);

paraliż dziecięcy — дзіцячы паралюш; поліяміэліт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)