дасачы́ць сов.

1. уследи́ть;

д. за пара́дкам — уследи́ть за поря́дком;

2. вы́следить;

д. злачы́нцаў — вы́следить престу́пников

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

underway [ˌʌndəˈweɪ] adv. у працэ́се распрацо́ўкі, рэаліза́цыі (пра план, праект і да т.п.)

♦

be underway: All is underway. Усё ідзе сваім парадкам.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дасачы́ць, ‑сачу, ‑сочыш, ‑сочыць; заг. дасачы; зак.

1. за чым. Угледзець, упільнаваць. Дасачыць за парадкам.

2. каго-што. Выявіць чыё‑н. месцазнаходжанне; высачыць. Дасачыць злачынцаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эта́пны

1. вайск Etáppen-;

2.:

эта́пным пара́дкам (транспартаванне зняволенага) per Etáppe, zwángsweise

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

féldmarschmäßig

1.

a пахо́дны, палявы́

2.

adv пахо́дным пара́дкам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Скалазу́б ‘насмешнік, рагатун’ (Бяльк.; карэліц., Жыв. НС; ашм., Стан.), скалазу́бы ‘чалавек, які часта шчэрыць зубы’ (Ян.). Складанае слова, параўн. рус. зубоскал ‘тс’ з адваротным парадкам элементаў. Гл. скаліць (зубы).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

я́вачны в разн. знач. я́вочный;

~ныя дні — я́вочные дни;

~ная кватэ́ра — я́вочная кварти́ра;

~ным пара́дкам — я́вочным поря́дком

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

in substance

а) па і́снасьці, па су́тнасьці; гало́ўным пара́дкам

б) факты́чна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

патрулява́ць

(фр. patrouiller)

ахоўваць што-н., сачыць за парадкам, выконваць патрульную службу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

каменда́нт, ‑а, М ‑нце, м.

1. Начальнік войск крэпасці або ўмацаванага раёна. Камендант крэпасці.

2. Вайсковы начальнік, які наглядае за дысцыплінай, парадкам і правільным нясеннем службы ў гарнізоне. Камендант горада. Камендант гарнізона.

3. На шляхах зносін — асоба, якая наглядае за парадкам перамяшчэння войск, ваеннаслужачых і вайсковых грузаў. Ваенны камендант.

4. Асоба, адказная за ахову і гаспадарку якога‑н. грамадскага будынка. Камендант інтэрната. Камендант вучэбнага корпуса.

[Фр. commandant.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)