Rátschlag

m -s, -schläge пара́да

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Ра́да ’парада, павучанне’, ’сход’ (ТСБМ), ’парада, сродак’ (Нас.), ’парада, дапамога, работа’ (Ян., Бяльк.), ’парада’ (астрав., шальч., віл., маст., мядз., шчуч., в.-дзв., Сл. ПЗБ), ’спосаб, змова’ (Юрч.), ’нарада родных і сваякоў’ (ТС), ’сродак, выхад’, ’рада’ (Гарэц.), даць ра́ды ’справіцца з чым-, кім-небудзь’ (Калюга), ст.-бел. рада ’парада’, радити, радить, укр. ра́да, рус. дыял. ра́да, польск. rada ’рада, парада’. Лічыцца, што ўсходнеславянскія мовы запазычылі гэтую лексему праз польскую з с.-в.-ням. rât ’рада’, параўн. ням. Rath, rathem ’радзіць’, інд. rādh‑noti ’набываць; атрымліваць карысць’, авест. rāda‑ ’дабівацца чаго-небудзь, мець клопат’ (Фасмер, 3, 429; Брукнер, 452). Бязлай (3, 143) выказвае сумненне ў запазычаным характары слова, рэканструюе прасл. *radъ, што да і.-е. *rōdh‑, параўн. ст.-інд. rādha‑ ’блаславенне, поспех, шчодрасць’. Сюды ж адносяцца серб. ра́дити, харв. ràditi ’рабіць’, гл. рад 2. Дапускаючы такую магчымасць, нельга выключыць змяшэнне са старым запазычаннем праз польскую з нямецкай (Нававейскі, Zapożyczenia, 10) ра́да ’савет, рада (як орган)’ (Гарэц.), параўн. ст.-бел. рада ’орган пры магістраце, які выконваў функцыі гарадской улады і суда па маёмасных і грамадзянскіх справах’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Beléhrung

f -, -en павучэ́нне, пара́да, настаўле́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ill-considered [ˌɪlkənˈsɪdəd] adj. неабду́маны;

ill-considered advice неабду́маная пара́да

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

professional​2 [prəˈfeʃənl] adj. прафесіяна́льны; прафесі́йны;

professional advice прафесіяна́льная пара́да

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

recommendation

[,rekəmenˈdeɪʃən]

n.

1) рэкамэнда́цыя f.

2) пара́да f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Дара́дца ’дарадца’ (БРС). Запазычанне з польск. doradca ’тс’. Параўн. аналагічнае ўтварэнне ад рада ’парада’, радити ў ст.-бел. мове (гл. Булыка, Запазыч., 273).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рада назоўнік | жаночы род

  1. Парада, павучанне, як паступіць, як зрабіць.

    • Папрасіць рады.
    • Іншай рады не было.

  2. Сумеснае абмеркаванне якіх-н. пытанняў, нарада.

    • Сямейная р.

  3. Народны сход, а таксама савет прадстаўнікоў у розныя гістарычныя перыяды.

    • Мясцовая р.
    • Выбарная р.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

разумны прыметнік

  1. Такі, якому дадзены розум, надзелены розумам; які выяўляе розум.

    • Р. чалавек.
    • Разумная парада.
    • Разумная машына (пераноснае значэнне: якая выконвае складаную работу).

  2. Які сведчыць аб розуме, разважлівасці.

    • Разумная думка.

  3. Які адпавядае абставінам, мэтазгодны.

    • Разумная арганізацыя працы.

|| назоўнік: разумнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

advice

[ədˈvaɪs]

n.

пара́да, ра́да f.

doctor’s advice — ле́карская пара́да

to ask someone’s advice — пыта́цца ў не́кага пара́ды

to take someone’s advice — паслу́хацца не́чае ра́ды

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)