слуга́ м., прям., перен. слуга́;

па́нскі с. — госпо́дский слуга́;

◊ ваш пако́рны с. — уст. ваш поко́рный слуга́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кампаньёнка

(фр. compagnonne)

жанчына, якую наймалі ў панскі дом для ўвесялення весялення і суправаджэння дам або дзяўчат.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

lordly

[ˈlɔrdli]

adj.

1) як лорд; ве́лічны, арыстакраты́чны; пы́шны; па́нскі

2) ганары́сты, напы́шлівы (паво́дзіны); наха́бны; зьнява́жлівы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

па́нства ср.

1. собир., уст. ба́рство, господа́ мн., ба́ре мн., прост. па́нство;

2. презр. ба́рство; см. па́нскі 3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гайду́к, ‑а, м.

1. Слуга, выязны лакей часоў прыгоннага права. Панскі гайдук.

2. Паўстанец-партызан на Балканах і ў Венгрыі, які змагаўся супраць турэцкай няволі і феадальнага прыгнёту.

[Ад венг. hajduk — паганяты.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Hérrenhaus

n -es, -häuser

1) па́нскі дом

2) гіст. ве́рхняя пала́та (парламента)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

маёнтак

(польск. majątek)

1) від зямельнага ўладання ў феадальную і капіталістычную эпохі;

2) панскі двор разам з зямельнымі ўгоддзямі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кампаньёнка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

1. Жан. да кампаньён (у 1 знач.).

2. Жанчына, якую наймалі ў панскі дом развесяляць і выконваць розныя даручэнні пані і паненак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распра́ва, ‑ы, ж.

Жорсткае прымяненне сілы да каго‑н. з мэтай пакарання або прымусу. Расправу чыніць польскае начальства над тымі, хто браў панскае дабро ў маёнтках і сек панскі лес. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раўчаві́на, ‑ы, ж.

Абл. Роў, равок. Мінуўшы панскі двор са старасвецкім паркам, з будынінамі, пачарнелымі ўжо ад часу, дарога апошні раз спусцілася з горкі ў шырокую раўчавіну, заросшую дробным алешнікам. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)