па́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. па́нскі па́нская па́нскае па́нскія
Р. па́нскага па́нскай
па́нскае		 па́нскага па́нскіх
Д. па́нскаму па́нскай па́нскаму па́нскім
В. па́нскі (неадуш.)
па́нскага (адуш.)		 па́нскую па́нскае па́нскія (неадуш.)
па́нскіх (адуш.)
Т. па́нскім па́нскай
па́нскаю		 па́нскім па́нскімі
М. па́нскім па́нскай па́нскім па́нскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

па́нскі

1. поме́щичий, па́нский;

2. ба́рский, госпо́дский;

п. дом — ба́рский (госпо́дский) дом;

~кае адзе́нне — ба́рская (госпо́дская) оде́жда;

3. презр. ба́рский;

~кія зама́шкі — ба́рские зама́шки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́нскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да пана; належыць пану. Зямля — дзе глянеш — панская, Вада, лес, дол, гара. Танк. Панскі палац пачаў ужо гарэць з аднаго канца. Лынькоў.

2. Уласцівы пану; прасякнуты пагардлівымі адносінамі да каго‑, чаго‑н. Людзі ў цішы сваіх цёмных і лясных закуткаў думалі, як захаваць мізэрны запас хлеба.., як усцерагчы сваю худобу, каня і іншы набытак ад панскай ненаеднасці. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пан, -а, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. У старой Чэхіі, Польшчы, Літве, дарэвалюцыйнай Беларусі і Украіне: заможны феадал, буйны землеўласнік (памешчык, дваранін і пад.), а таксама зварот да яго.

Жыць як пан або панам (перан.: жыць у багацці і раскошы; разм.).

2. Пра чалавека, які ўхіляецца ад працы сам і мае моду перакладваць работу на іншых (разм.).

Сядзець як пан або панам (перан.: гультаяваць, нічога не рабіць; разм.).

3. Форма ветлівага звароту да мужчын у Польшчы, Чэхіі і інш. краінах (дадаецца да прозвішча, імя, службовага тытула і пад.).

Паважаныя дамы і паны!

|| ж. па́ні, нескл.

|| прым. па́нскі, -ая, -ае.

П. двор.

Панскія замашкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маёнтак, -тка, мн. -ткі, -ткаў, м.

Зямельнае ўладанне памешчыка, а таксама панскі двор, сядзіба.

Панскі м.

|| прым. маёнткавы, -ая, -ае і маянтко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

па́нский па́нскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

госпо́дский уст. па́нскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пры́хвасцень, -сня, мн. -сні, -сняў, м. (разм., пагард.).

Тое, што і падхалім.

Панскі п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ба́рственный разг. па́нскі; высакаме́рны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кампаньёнка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. гл. кампаньён.

2. Жанчына, якую наймалі ў панскі дом для забаўляння і суправаджэння куды-н. (уст.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)