vórherrschen

vi пераважа́ць, панава́ць, дамінава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дамінава́ць, даміні́раваць

(лац. dominari)

1) пераважаць, панаваць, быць асноўным;

2) узвышацца над навакольнай мясцовасцю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

uppermost​1 [ˈʌpəməʊst] adj. са́мы ве́рхні; найвышэ́йшы; перава́жны;

the uppermost subject of conversation гало́ўная тэ́ма размо́вы;

be uppermost панава́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

domineer

[,dɑ:mɪˈni:r]

v.i.

дэспаты́чна панава́ць; тыра́ніць; пака́зваць сваю́ перава́гу, браць верх; дамінава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

boil over

а) пабе́гчы (пры кіпе́ньні)

б) не панава́ць над сабо́ю, вы́бухнуць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

расі́зм

(іт. razzismo)

антынавуковая рэакцыйная тэорыя аб нераўнацэннасці чалавечых рас і аб тым, што адна раса павінна панаваць над іншымі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

óbwalten

аддз. vi канц. мець ме́сца, улада́рыць, панава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

królować

królowa|ć

незак.

1. цараваць; караляваць;

Jagiello ~ł Polakom — Ягайла быў польскім каралём;

2. панаваць, першынстваваць;

3. пераважаць, панаваць, узвышацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

адпанава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак.

1. Пражыць нейкі час у раскошы, па-панску. [Любка:] — А цяпер мая справа — Спі, гуляй — маю права. За цябе адгуляю, За цябе адпаную. Бялевіч.

2. Разм. Скончыць, перастаць панаваць, кіраваць кім‑н. Адпанавалі багацеі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цари́ть несов.

1. уст. царава́ць;

2. перен. панава́ць;

в лесу́ цари́т тишина́ у ле́се пану́е цішыня́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)