наба́яць, -ба́ю, -ба́еш, -ба́е; -ба́й; зак., што і чаго (разм.).

1. Расказаць казку, байку або многа казак, баек.

2. Узвесці на каго-н. паклёп.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

панабрэ́хваць

‘нагаварыць чаго-небудзь і без прамога дапаўнення, узвесці паклёп на каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. панабрэ́хваю панабрэ́хваем
2-я ас. панабрэ́хваеш панабрэ́хваеце
3-я ас. панабрэ́хвае панабрэ́хваюць
Прошлы час
м. панабрэ́хваў панабрэ́хвалі
ж. панабрэ́хвала
н. панабрэ́хвала
Загадны лад
2-я ас. панабрэ́хвай панабрэ́хвайце
Дзеепрыслоўе
прош. час панабрэ́хваўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

denigration [ˌdenɪˈgreɪʃn] n. fml чарне́нне, га́ньба, знеслаўле́нне; паклёп

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

malign​2 [məˈlaɪn] v. fml паклёпнічаць, узво́дзіць паклёп

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

нагаво́ршчык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Той, хто ўзводзіць паклёп на каго-н.; паклёпнік.

|| ж. нагаво́ршчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. нагаво́ршчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

намо́ва, -ы, мн. -ы, -мо́ў, ж. (разм.).

1. Дамоўленасць аб чым-н., угавор.

2. Нагавор, паклёп на каго-н.

Ён стаў ахвярай намовы.

|| прым. намо́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кля́ўза, -ы, мн. -ы, кляўз і -аў, ж.

1. Дробязная прыдзірлівая скарга; нагавор, паклёп (разм.).

Сорамна займацца кляўзамі.

2. Прыдзірлівы дробны судовы іск (уст.).

|| прым. кля́ўзны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зло́сніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да злосніка, уласцівы злосніку. Злосніцкі паклёп. Злосніцкія нагаворы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

oszczerstwo

н. паклёп;

rzucić oszczerstwo — узвесці паклёп

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

інсінуі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., каго.

Кніжн. Узвесці (узводзіць) паклёп на каго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)