recognize, BrE -ise [ˈrekəgnaɪz] v.

1. распазнава́ць, пазнава́ць

2. афіцы́йна прызнава́ць;

He was recognized as the lawful heir. Ён быў прызнаны законным наследнікам.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hearken

[ˈhɑ:rkən]

1.

v.i.

слу́хаць, прыслухо́ўвацца да каго́-чаго́

2.

v.t.

слу́хаць ува́жліва, вучы́цца пазнава́ць на слых

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

уга́дывать несов.

1. (догадываться) уга́дваць;

2. (предусматривать) уга́дваць;

3. (опознавать) прост. пазнава́ць;

4. (случайно давать верный ответ) патрапля́ць; см. угада́ть​ 1—4;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Мярэкаць 1 ’мала знаць, біцца ў цямноце’, *з цяжкасцю пазнаваць, разумець’ (Уласт). Укр. закарп. мереконіти ’здавацца’, ’мроіцца’, рус. мерекать: тамб. ’марыць, задумвацца’, уладз. ’вельмі мала ведаць’, пск., цвяр. ’здавацца, мроіцца’, ’вярзціся, блюзніцца’, мерек ’злы дух, страшыдла’, меречить ’задумваць благое’. Роднасныя — рус. меркнуть, бел. змяркацца, змрок (гл.), літ. merkti ’міргаць’, гоц. maurgins ’ранак’, ст.-в.-ням. morgan ’тс’, ст.-інд. markäh ’зацменне сонца’ (Фасмер, 2, 602 і 605; ЕСУМ, 3, 440).⇉'

◎ Мярэкаць 2 ’кеміць, абмяркоўваць’ (Растарг.), рус. сіб. мерековать ’кеміць, разбірацца’, уладз. ’доўга думаць’, ’прыкідваць, меркаваць’. З меркаваць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

erkénnen

*

1.

vt

1) пазнава́ць, спазнава́ць

2) усведамля́ць (сваю віну, памылку)

2.

(sich) пазна́ць адзі́н аднаго́

3.

юрыд. выно́сіць прыгаво́р, пастанаўля́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ГА́ДАМЕР (Gadamer) Ганс Георг

(н. 11.2.1900, г. Марбург, Германія),

нямецкі філосаф, заснавальнік філас. герменеўтыкі. Скончыў Марбургскі ун-т (1922). З 1932 праф. філасофіі ў Лейпцыгу, у 1946—47 рэктар Лейпцыгскага ун-та, з 1949 праф. філасофіі ў Гайдэльбергу. У асн. працы «Ісціна і метад» (1960) абгрунтаваў канцэпцыю філас. герменеўтыкі, якую разглядаў не проста як метад гуманіт. навук. а як своеасаблівую анталогію, свайго роду філасофію разумення, што ўключала ўсю сукупнасць чалавечых ведаў пра свет і быццё. Выступаў супраць неапазітывісцкага, рацыянальнага метаду пазнання сац. з’яў і лічыў неабходным перайсці «ад навукі да свету жыцця». Ісціну не можа пазнаваць і абвяшчаць нехта адзін, толькі дыялог дапамагае прыйсці да яе.

Тв.:

Рус. пер. — Истина и метод. М., 1988;

Актуальность прекрасного. М., 1991.

Т.І.Адула.

т. 4, с. 419

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

thereby

[,ðerˈbaɪ]

adv.

1) пры дапамо́зе чаго́; такі́м спо́сабам, гэ́так

travel and thereby study the customs of other countries — падаро́жнічаць і гэ́так пазнава́ць звы́чаі і́ншых краёў

2) у су́вязі з тым

3) паблі́зу, блі́зка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

паздава́ць, ‑здаю, ‑здаеш, ‑здае; ‑здаём, ‑здаяце, ‑здаюць; зак., каго-што.

1. Аддаць, здаць, перадаць куды‑н., каму‑н. усё, многае. Пазнаваць збожжа дзяржаве. Паздаваць кнігі ў бібліятэку. □ Па загаду цара Ўсіх здаровых і дужых Ад малых да старых Паздавалі ў салдаты. Глебка. Тут жа.. адпускалася поўная норма [малака] тым калгаснікам, што паздавалі свае каровы ў калгас. Колас.

2. Здаць у часовае карыстанне ўсё, многае. Паздаваць кватэры кватарантам.

3. Здаць, раздаць усе карты ў гульні.

4. Здаць усе іспыты. Мы, выпускнікі, пасля таго, як паздавалі экзамены, адчулі сябе вольнымі казакамі. Сабаленка.

5. Спыніць супраціўленне ўсіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазнава́цца несов.

1. разг. (з чым) познава́ть (что);

2. (з кім) сближа́ться, дружи́ться; см. пазна́цца 2;

3. страд. узнава́ться; признава́ться; опознава́ться; познава́ться; испы́тываться, изве́дываться, претерпева́ться; узнава́ться; см. пазнава́ць;

◊ сябры́ пазнаю́цца ў бядзе́ — посл. друзья́ узнаю́тся в беде́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

recognize

[,rekəgnaɪz]

v.t.

1) пазнава́ць

I could scarcely recognize my old friend — Я ледзь пазна́ў свайго́ да́ўняга ся́бра

2) прызнава́ць

3) усьведамля́ць, разуме́ць

He recognized his duty to defend his country — Ён усьведамля́ў абавя́зак барані́ць свой край

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)