пазнава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. пазнаю́ пазнаё́м
2-я ас. пазнае́ш пазнаяце́
3-я ас. пазнае́ пазнаю́ць
Прошлы час
м. пазнава́ў пазнава́лі
ж. пазнава́ла
н. пазнава́ла
Загадны лад
2-я ас. пазнава́й пазнава́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час пазнаючы́

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пазнава́ць несов.

1. узнава́ть, признава́ть; (устанавливать тождество кого-, чего-л.) опознава́ть;

2. филос. познава́ть;

3. (переживать) познава́ть, испы́тывать, изве́дывать, претерпева́ть;

4. (получать истинное представление) познава́ть, узнава́ть;

1-4 см. пазна́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазнава́ць, ‑наю, ‑наеш, ‑нае; ‑наём, ‑наяце.

Незак. да пазнаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. каго-што. Прызнаць у кім-, чым-н. знаёмага, знаёмае.

Пакой быў такі чысты, што яго нельга было п.

2. Тое, што і апазнаць.

3. каго-што. Зразумець, набыць веды пра што-н., атрымаць сапраўднае ўяўленне пра каго-, што-н. (кніжн.).

П. тайны Сусвету.

П. народнае жыццё.

4. што. Зведаць, перажыць (кніжн.).

П. гора.

|| незак. пазнава́ць, -наю́, -нае́ш, -нае́; -наём, -наяце́, -наю́ць.

|| наз. пазна́нне, -я, н. (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

опознава́ть несов. апазнава́ць, пазнава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

познава́ть несов.

1. пазнава́ць;

2. (испытывать) пазнава́ць; зазнава́ць;

3. (узнавать) пазнава́ць; (получать истинное представление о ком-, чём-л.) уве́дваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазнава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. пазнаваць — пазнаць (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Апрандава́ць ’паважаць’ (гродз., А. П. Цыхун, пісьм. паведамл.). З польск. aprendować ’прызнаваць’ (Вечаркевіч, Słownik) < франц. apprendre ’пазнаваць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ве́трыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

Ачышчаць ад смецця на ветры (збожжа). Ветрыць жыта, насенне.

•••

Ветрыць носам — пазнаваць, вызначаць што‑н., прынюхваючыся да ветру; чуць нюхам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазнава́нне ср.

1. узнава́ние; опознава́ние;

2. филос. позна́ние;

1, 2 см. пазнава́ць 1, 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)