пажа́рны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
пажа́рны |
пажа́рная |
пажа́рнае |
пажа́рныя |
| Р. |
пажа́рнага |
пажа́рнай пажа́рнае |
пажа́рнага |
пажа́рных |
| Д. |
пажа́рнаму |
пажа́рнай |
пажа́рнаму |
пажа́рным |
| В. |
пажа́рны (неадуш.) пажа́рнага (адуш.) |
пажа́рную |
пажа́рнае |
пажа́рныя (неадуш.) пажа́рных (адуш.) |
| Т. |
пажа́рным |
пажа́рнай пажа́рнаю |
пажа́рным |
пажа́рнымі |
| М. |
пажа́рным |
пажа́рнай |
пажа́рным |
пажа́рных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ка́ска, -і, ДМ -сцы, мн. -і, -сак, ж.
Засцерагальны галаўны ўбор (звычайна металічны) у выглядзе шлема.
Салдацкая к.
Пажарная к.
|| прым. ка́сачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
брандспо́йт, -а, М -йце, мн. -ы, -аў, м.
1. Пераносная ручная пажарная помпа.
2. Наканечнік на пажарным рукаве для накіроўвання струменя вады.
|| прым. брандспо́йтны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Féuerwache
f -, -n пажа́рная ахо́ва, пажа́рная слу́жба
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
fire engine
пажа́рная машы́на
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
firehouse
[ˈfaɪrhaʊs]
n.
пажа́рнае дэпо́, пажа́рная f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
прыгруката́ць, ‑качу, ‑кочаш, ‑коча; зак.
Разм. Прыбыць куды‑н. з грукатам, шумам. Прыгрукатала і стала, як укапаная, чырвоная пажарная машына, запрэжаная парай коней. Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Сі́каўка ‘дзіцячая цацка, маленькая помпа, якая зроблена з ствала крываўніка’ (Шат.), ‘помпа (пажарная)’, ‘шпрыц’ (Др.-Падб., Байк. і Некр.), ‘спрынцоўка’ (Гарэц.), ‘дзіцячая цацка, з якой пырскаюць вадой’ (беласт., Сл. ПЗБ), сікаўка ‘тс’ (Нас.). Укр. си́кавка ‘дзіцячая цацка’, ‘помпа (пажарная)’, рус. си́калка, сика́вица ‘пырскалка, дзіцячая цацка, зробленая з бузіны, алешнікаў і да т. п.’, ‘помпа’. Да сі́каць (Праабражэнскі, 2, 284–285; Фасмер, 3, 620).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
sikawka
ж. пажарная помпа
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
pożarnictwo
н. пажарная справа
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)