пад’..., прыстаўка (гл. пад...).

Ужываецца замест «пад...» перад галоснымі «е», «ё», «ю», «я», напрыклад: пад’есці, пад’ельнік, пад’ём, пад’ёмны, пад’юдзіць, пад’ядаць, пад’язны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

elevation [ˌelɪˈveɪʃn] n.

1. узды́м, пад’ём; павышэ́нне

2. вышыня́ над узро́ўнем мо́ра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ано́д

(гр. anodos = пад’ём, узыходжанне)

электрод з дадатным зарадам (проціл. катод).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

а́рсіс

(гр. arsis = пад’ём)

літ. моцная частка стапы (параўн. тэзіс 3).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

acclivity

[əkˈlɪvəti]

n., pl. -ties

пад’ём -у m. (даро́гі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

upturn​1 [ˈʌptɜ:n] n. (in) пад’ём, рост;

take an upturn пайсці́ ўго́ру (пра гандаль, эканоміку)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вы́лет, ‑у, М ‑леце, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. вылятаць — вылецець (у 1 знач.); пад’ём у паветра.

2. Адлёт. Бусел сялібу пакінуў, К вылету ў вырай збіраецца. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ву́гар ’высокае месца, бугор’ (Прышч., дыс.). Рус. уго́р ’круты бераг ракі, круча, пакаты пад’ём угору’. Ад у‑ і гара (Фасмер, 4, 146).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Stéigung

f -, -en пад’ём; нахі́л, схіл

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ано́д

(гр. anodos = пад’ём, узыходжанне)

фіз. электрод з дадатным зарадам (проціл. катод).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)