по́дпірка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Абл. Падпора, падпорка. Нявестка прывядзе нейкага хваста, а можа і два. Вось і подпірка ў гаспадарцы. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дручо́к м. разм. (ein kléiner) Knüppel m -s, -; Báumstütze f -, -n (падпорка дрэва)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шпа́ла

(рус. шпала, ад гал. spalk = падпорка)

брус, які кладзецца ўпоперак чыгуначнага насыпу як апора пад рэйкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

chock

[tʃɑ:k]

n.

падпо́рка f., тармазна́я кало́дка, клін -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Stütze

f -, -n

1) падпо́рка

2) апо́ра, апі́рышча; падтры́мка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Strébe

f -, -n буд. падпо́рка, распо́рка, кро́квенны казёл, раско́с

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Рэга́лы ’калёсы для перавозкі снапоў і сена’ (брасл., Сл. ПЗБ), рыґалы ’спецыяльная рама на возе’ (пух., Жыв. сл.). Рус. ре́гель ’падпорка, перакладзіна; даўгая тонкая планка’. Відаць, з польск. rygiel ’бэлька’ < сяр.-н.-ням. regel ’рычаг, падпорка’, першакрыніца нар.-лац. regula ’кій, планка’ (Фасмер, 3, 457). Форма дры́галы ’жэрдкі, прымацаваныя да калёсаў вазіць бярвёны’ (Стан.) утварылася паводле народнай этымалогіі ад дрыгаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Плю́шня ’падпорка ручак у калёсах’ (Пятк. — Карскі, Труды). З лютня (гл.) з другасным п‑.

◎ Плюшня́ ’ступня’ (ганц., Сл. ПЗБ). З плюсна (гл.). Канец слова аформлены паводле ступня.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

prop​1 [prɒp] n.

1. падпо́рка;

Props were used to pre vent the roof collapsing. Каб дах не разбурыўся, пад яго падсунулі падпоркі.

2. падтры́мка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сто́йка², -і, ДМ сто́йцы, мн. -і, сто́ек, ж.

1. Падпорка, брус, якія служаць апорай для чаго-н. у механізме, збудаванні.

2. Прылавак, дзе прадаецца віно, закуска.

Буфетная с.

3. Прыстасаванне ў выглядзе табурэткі з прарэзанай у верхняй дошцы круглай дзіркай, у якую ставяць дзіця, каб прывучыць яго стаяць на нагах.

4. Стаячы каўнерык у выглядзе палоскі, якая цесна аблягае шыю.

|| прым. сто́ечны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)