пад’яхе́рыць

‘паліслівіць перад кім-небудзь, падмануць каго-небудзь ліслівасцю (пад'яхерыць каму-небудзь, пад'яхерыць каго-небудзь)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пад’яхе́ру пад’яхе́рым
2-я ас. пад’яхе́рыш пад’яхе́рыце
3-я ас. пад’яхе́рыць пад’яхе́раць
Прошлы час
м. пад’яхе́рыў пад’яхе́рылі
ж. пад’яхе́рыла
н. пад’яхе́рыла
Загадны лад
2-я ас. пад’яхе́р пад’яхе́рце
Дзеепрыслоўе
прош. час пад’яхе́рыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Амахну́ць ’хутка падмануць’ (Нас.), амахнуцца ’хутка памыліцца’ (Нас.). Гл. абмахнуць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ашалапу́ціць ’ашукаць’ (Касп.), укр. ошалопутити ’адурачыць, падмануць’. Ад шалапут (гл.), параўн. ашалапуцець.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

oszukać

зак. ашукаць, падмануць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

злаві́ць, злаўлю, зловіш, зловіць.

Зак. да лавіць (ва ўсіх значэннях, акрамя адцення «мець сталым заняткам промысел, здабычу каго‑н.»).

•••

Злавіць на вуду — падмануць, ашукаць, перахітрыць каго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wykiwać

зак. разм. падмануць, абдурыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

heréinlegen

vt

1) укла́дваць, уклада́ць

2) падве́сці; падману́ць, ашука́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

абману́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак., каго-што.

1. Схлусіць, наўмысна сказаць каму-н. няпраўду.

2. Увесці ў зман непраўдзівымі адносінамі, ашукаць.

А. пакупніка.

3. Не апраўдаць чыіх-н. спадзяванняў; не выканаць дадзеных абяцанняў, падвесці, падмануць, спакусіць.

Абяцаў быць і абмануў.

|| незак. абма́нваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абма́н, -у, м. і абма́нванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

złudzić

зак. падмануць; увесці ў зман

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Зман ’падман’. Параўн. ст.-рус. изманити ’паабяцаць’ (1651 г.), балг. изма̀ма, макед. измама ’падман, ілюзія’, польск. zmanić ’падмануць’. Бязафіксны назоўнік ад дзеяслова *з‑ма‑ніць, гл. маніць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)