belated

[bɪˈleɪtɪd]

adj.

1) запо́зьнены

belated thanks — запо́зьненая падзя́ка

2) які́ спазьні́ўся, захо́плены но́ччу

belated traveler — падаро́жнік, захо́плены но́ччу ў даро́зе

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

acknowledg(e)ment

[əkˈnɑ:lɪdʒmənt]

n.

1) пацьве́рджаньне n.

A receipt is an acknowledgment that a bill has been paid — Паквітава́ньне ёсьць пацьве́рджаньнем, што раху́нак запла́чаны

2) падзя́ка f., выказа́ньне падзя́кі

acknowledgment of her kindness — падзя́ка за яе́ ве́тлівасьць

3) прызна́ньне n.

acknowledgment of a mistake — прызна́ньне памы́лкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

благаславе́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. благаслаўляць — благаславіць (у 1 знач.).

2. Разм. Ухваленне чаго‑н.; згода на што‑н. Так было да часу, пакуль не парадзела ў хлявах, пакуль не дала свайго благаславення маці на аддзел Платона. Ракітны.

3. Падзяка, хвала. Благаславенне табе і ўся душа табе, мясціна, дзе радзіўся і вырас чалавек! Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

devout

[dɪˈvaʊt]

adj.

1) набо́жны, пабо́жны, рэлігі́йны

2) по́ўны глыбо́кай паша́ны або́ пава́гі

3) шчы́ры, адда́ны

devout thanks — шчы́рая падзя́ка

a devout follower — адда́ны пасьлядо́ўнік

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

заслу́жаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад заслужыць.

2. у знач. прым. Дасягнуты працай, заслугамі. Заслужаная ўзнагарода. Заслужаная падзяка. Заслужаны адпачынак. // Атрыманы ў адпаведнасці з паводзінамі, учынкамі; справядлівы. Заслужаная кара. Заслужаная помста. Заслужаны дакор.

3. у знач. прым. Які мае вялікія заслугі; паважаны, ганаровы. Заслужаны чалавек. Заслужаны працаўнік. // Уваходзіць у склад ганаровага звання, якое прысвойваецца ўрадам за заслугі ў галіне навукі, мастацтва, спорту і пад. Заслужаны дзеяч культуры. Заслужаны майстар спорту. Заслужаны настаўнік рэспублікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

thank

[Өæŋk]

1.

v.t.

1) дзя́каваць

I thank you — Дзя́кую

2) You may thank yourself for that — Ты сам у гэ́тым вінава́ты

2.

n.

удзя́чнасьць, падзя́ка f.

•

- thanks

- thanks to

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

thanks [θæŋks] n. pl. удзя́чнасць, падзя́ка;

give thanks дзя́каваць;

return thanks аддзя́каваць; чыта́ць малі́тву (перад ядой або пасля яды)

♦

(many) thanks! (вялі́кі, шчы́ры) дзя́куй!;

thanks to smb./smth. дзя́куючы каму́-н./чаму́-н.;

no thanks дзя́куй, не трэ́ба (формула ветлівай адмовы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ЛАПА́ЦІНА Таццяна Карнееўна

(15.8.1891, в. Азершчына Рэчыцкага р-на Гомельскай вобл. — 22.3.1980),

бел. дзеяч самадз. мастацтва, кампазітар-аматар. Засл. дз. маст. Беларусі (1949). Працавала ў калгасе, загадвала сельскай б-кай, навучала спевам у сярэдняй школе на радзіме. На аснове сямейнага гурту Лапаціных арганізавала і ў 1936—54 узначальвала Азершчынскі нар. хор — адзін з лепшых бел. самадз. калектываў. Пры яе ўдзеле ў хоры створаны найб. папулярныя песні «Наша сяло», «Кучаравая вішня», «Дождж ідзе», «Падзяка». «Прыязджайце да нас у калгас», «Дняпро», «За Азершчынай палі залатыя», а таксама песня Л. «Марфута».

Літ.:

Есакоў А., Смольскі Б. Калгасны хор сяла Азершчына Мн., 1953;

Нисневич И. Татьяна Лопатина. М., 1962.

Г.І.Цітовіч.

т. 9, с. 132

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

удзя́чнасць, ‑і, ж.

Пачуццё, якое ўзнікае ў адказ за зробленае дабро (увагу, паслугу, дапамогу і пад.); падзяка. Я шчырае слова Удзячнасці братняй Пакінуць у кнізе хачу. Гілевіч. Высокі, танклявы, яшчэ малады, няйначай студэнт, чалавек глядзеў дабрадушна, выказваючы шчырую ўдзячнасць за паслугу. Скрыган. — Давай твой чамадан. Я вынесу, — прамовіў Федзя, — а вы, хлопцы, чакайце тат... — Ну добра, — сказала Наташа і з удзячнасцю зірнула яму ў вочы. Каваль. Паходня прапанаваў мне пасяліцца ў яго, і я з удзячнасцю згадзіўся. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ве́чны

1. éwig;

на ве́чнае карыста́нне zur éwigen Nútzung;

ве́чная падзя́ка éwiger Dank;

ве́чная дру́жба éwige Fréundschaft;

на ве́чныя часы́ auf éwige Zéiten, für álle Zéiten, für ímmer;

ве́чнае пяро́ Füllfeder f -, -n, Füllfederhalter m -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)