падзя́ка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
падзя́ка |
падзя́кі |
| Р. |
падзя́кі |
падзя́к |
| Д. |
падзя́цы |
падзя́кам |
| В. |
падзя́ку |
падзя́кі |
| Т. |
падзя́кай
падзя́каю |
падзя́камі |
| М. |
падзя́цы |
падзя́ках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
падзя́ка, -і, ДМ -дзя́цы, мн. -і, -дзя́к, ж.
1. Пачуццё ўдзячнасці за што-н. добрае.
Выказаць падзяку.
Прыняць што-н. з падзякай.
2. Афіцыйнае выказванне высокай ацэнкі чыёй-н. працы, дзеянняў.
Аб’явіць падзяку ў загадзе.
Атрымаць падзяку ад дырэкцыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
падзя́ка ж. благода́рность
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падзя́ка, ‑і, ДМ ‑дзяцы, ж.
Пачуццё ўдзячнасці за што‑н. добрае. Выказаць падзяку. □ Відаць, у падзяку за давер Саша хацеў расказаць пра дзяўчыну як можна больш харошага і прыемнага. Кулакоўскі. У .. вялікіх карых вачах [Лазарэўскай] была ціхая падзяка і даверлівасць. Паслядовіч. // Словы або іншы знак выражэння гэтага пачуцця, а таксама што‑н. матэрыяльнае, што даецца ў знак удзячнасці. Адчуўшы ў руках жаданыя кнігі, Ігнась прамармытаў нейкую падзяку і выйшаў. Мурашка. За радасць, шчасце наша Маскве падзяку шлём. Астрэйка. [Міхал:] А прынясеш што — без падзякі Ужо не выпусціць, заплаціць, А на дарэмшчыну не квапіць. Колас. // Афіцыйная высокая ацэнка чыёй‑н. работы. Абвясціць падзяку. □ Алесю Голубу ад мясцовых органаў за пільнасць і аказаную дапамогу ў выяўленні злачынцаў была вынесена падзяка. Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
благодаре́ние ср., уст. падзя́ка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
удзя́чнасць, -і, ж.
Пачуццё, якое ўзнікае ў адказ за зробленае дабро, увагу; падзяка.
Прыняць што-н. з удзячнасцю.
Словы ўдзячнасці.
Зрабіць што-н. у знак удзячнасці або ва ў. за што-н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Дзя́кі ’дзякуй’ (Нас.). Параўн. ст.-бел. дяка ’падзяка, удзячнасць’ (з XVI ст., Булыка, Запазыч.), укр. дя́ка ’падзяка’. Запазычанне з польск. мовы. Параўн. польск. dzięka, dzięki ’тс’ (с.-в.-ням. danc). Гл. Слаўскі, 1, 204; Фасмер, 1, 561.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
кульба́ка, ‑і, ДМ ‑бацы, ж.
Разм. Тое, што і кульба. Свату падзяка альбо кульбака. З нар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зласлі́вец, ‑ліўца, м.
Той, хто пастаянна злуецца; злоснік. — Хай такая падзяка маім зласліўцам, як ты мяне слухаеш і як ты мне аддзякавала. Ермаловіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
награ́да узнагаро́да, -ды ж.;
в награ́ду ва ўзнагаро́ду; (благодарность) падзя́ка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)