hold with
а) стая́ць на чыі́м баку́, падтры́мваць
б) пагаджа́цца, згаджа́цца
в) ухваля́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Сха́дзка, сха́жка ’сходка; згода, стачка’ (Нас.), сха́цка ’сяброўства’ (Сцяшк. Сл.), схажа́цца ’схадзіцца, пагаджацца’ (там жа), ст.-бел. схадзка, схажка, схадка ’збор, сходка, сустрэча, спатканне’ (Ст.-бел. лексікон). З польск. schadzka ’тс’ (Карскі, Белорусы, 149; Булыка, Лекс. запазыч., 38), апошняе ад schadzać (< chadzać ’хадзіць, бываць’, Борысь, 540); пад польскім уплывам фанетычна адаптаваны формы, параўн. хаджаць, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прызна́ць, прызнава́ць ’пазнаць; пагадзіцца, устанавіць’ (ТСБМ; шальч., даўг., лях., Сл. ПЗБ; ТС). Прэфіксальнае ўтварэнне ад зна́ць ’ведаць’ (гл.). Паводле Трубачова (Этногенез, 188), слав. *priznati сінтэзуе значэнні ’быць родным’ і ’знаць’, што адлюстроўвае архаічнасць мыслення, параўн. рус. дыял. призна́ть ’атрымаць звесткі, даведацца’, ’вызначыць, распазнаць’, укр. призна́ти ’прызнаць, пагадзіцца, успрыняць, устанавіць’, ’прызнаць сваім’, балг. призна́вам ’пагаджацца, прымаць да ведама’, ’паважаць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
konfórm
a адно́лькавы, адзінаўзо́рны
mit j-m ~ géhen* — пагаджа́цца з кім-н.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
collide
[kəˈlaɪd]
v.i.
1) сутыка́цца, сту́кацца
The cars collided — Аўтамабі́лі сту́кнуліся
2) не пагаджа́цца, спрача́цца; супярэ́чыць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
цярпе́ць, -плю́, -піш, -пі́ць; -пім, церпіце́, -пя́ць; -пі; незак.
1. што і без дап. Мужна, стойка пераносіць фізічныя і маральныя пакуты.
Ц. боль.
Ц. непрыемнасці.
2. каго-што. Мірыцца з наяўнасцю каго-, чаго-н.; пагаджацца з кім-, чым-н.
Не ц. каго-небудзь.
Не ц. пярэчання.
3. што. Зносіць што-н. непрыемнае.
Ц. няўдачу.
4. ад чаго. Несці страты; атрымліваць пашкоджанні ад чаго-н., псавацца.
Пасевы церпяць ад засухі.
5. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Не патрабаваць тэрміновага выканання, хуткага рашэння.
|| зак. пацярпе́ць, -плю́, -пі́ш, -пі́ць; -пім, церпіце́, -пя́ць; -пі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
negotiate
[nɪˈgoʊʃieɪt]
v.i.
1) ве́сьці перамо́вы, дамаўля́цца, дагаво́рвацца
2) дамаўля́цца, пагаджа́цца на што
3) прадава́ць
4) informal прае́хаць, прайсьці́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
assent
[əˈsent]
1.
v.i.
выка́зваць зго́ду, згаджа́цца, пагаджа́цца
He assented to our proposal — Ён згадзі́ўся на на́шую прапано́ву
2.
n.
зго́да f.; прыняцьцё прапано́вы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
genéhmigen
vt дазваля́ць, ухваля́ць, пагаджа́цца (на што-н.)
ein Gesúch ~ — задаво́ліць про́сьбу [прашэ́нне]
noch éinen ~ — разм. прапусці́ць яшчэ́ ча́рачку
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
herbéilassen
* (sich) (zu D) пагаджа́цца (на што-н.); адно́сіцца пабла́жліва (да каго-н., чаго-н.), рабі́ць ла́ску (каму-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)