systematize, BrE -ise [ˈsɪstəmətaɪz] v. сістэматызава́ць, прыво́дзіць у сістэ́му;

We must systematize our accounts. Мы павінны прывесці нашы рахункі ў сістэму.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

газава́т, ‑у, М ‑ваце, м.

Завешчаная каранам «свяшчэнная вайна», якую павінны весці мусульмане супраць народаў іншай веры з мэтай пашырэння рэлігіі ісламу.

[Араб. gazāvat.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

су́песак, ‑ску, м.

Асадкавая пясчана-гліністая горная парода, а таксама, глеба такога саставу. Радзіць тут памідоры павінны: такі супесак яны любяць... Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даляжа́ць сов., разг., в разн. знач. долежа́ть;

д. да ве́чара — долежа́ть до ве́чера;

памідо́ры паві́нны яшчэ́ д. — помидо́ры должны́ ещё долежа́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

банкно́ты

(англ. banknotes)

папяровыя грошы, якія ўжываюцца замест металічных і павінны забяспечвацца золатам і іншымі каштоўнымі металамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

цясно́та, ‑ы, ДМ ‑ноце, ж.

Разм. Тое, што і цесната. Дзверы яе пакоя павінны быць заўсёды адчынены, каб маці не адчувала цясноты. Бажко.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

leash [li:ʃ] n. павадо́к;

Аll dogs in public places must be on a leash. Усе сабакі ў грамадскіх месцах павінны быць на павадку.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

абста́віны, ‑він; адз. няма.

Сукупнасць умоў, пры якіх што‑н. адбываецца; абстаноўка (у 2 знач.). Жыццёвыя абставіны. □ Змяніліся абставіны, павінны змяніцца і спосабы барацьбы. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фармакапе́я, ‑і, ж.

Спец. Афіцыйны звод правіл, якім кіруюцца фармацэўты пры падрыхтоўцы, праверцы, захоўванні, назначэнні лякарстваў і пералік лекавых рэчываў, якія павінны знаходзіцца ў аптэцы.

[Ад грэч. pharmakon — лякарства і poieō — раблю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бар’е́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Перагародка, якая ставіцца як перашкода на бегавой дарожцы, арэне цырка і інш.

2. Наогул перашкода для чаго-н.

Супрацьапоўзневы б.

3. Рыса перад кожным з удзельнікаў дуэлі, якую яны не павінны пераступаць пры стральбе (уст.).

4. перан. Тое, што перашкаджае ажыццяўленню чаго-н., затрымлівае развіццё адпаведнай дзейнасці.

Гукавы б.

|| прым. бар’е́рны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)