оберну́ть​II сов.

1. (повернуть) павярну́ць, абвярну́ць;

оберну́ть го́лову павярну́ць (абвярну́ць) галаву́;

2. перен. (дать иное направление) павярну́ць;

оберну́ть де́ло в свою́ по́льзу павярну́ць спра́ву на сваю́ кары́сць;

оберну́ть де́ло в шу́тку павярну́ць спра́ву на жарт;

3. (опрокинуть) разг. абярну́ць, перавярну́ць, перакулі́ць;

4. (превратить) фольк. перавярну́ць (у каго); ператвары́ць (у што); абярну́ць (у каго, у што);

5. (капитал) торг. абярну́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поверну́ть сов. павярну́ць; (кран и т. п.) пакруці́ць; см. повёртывать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ *Павясне́ць, повеснець ’павярнуць на вясну’ (ТС), пы‑ вясніць ’пахудаць, змарнець’ (Нік. Очерки). Гл. вяснець.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паваро́т, -у, М -ро́це, мн. -ы, -аў, м.

1. гл. павярнуцца, павярнуць.

2. Месца, дзе паварочваюць.

Выйсці з-за павароту.

3. перан. Поўная змена ў развіцці чаго-н.; пералом.

П. у жыцці.

П. лёсу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

nawrócić

зак.

1. павярнуць; вярнуць;

2. павярнуць, перавярнуць (у веру)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

адрулі́ць, -лю́, -лі́ш, -лі́ць; -лі́м, -ліце́, -ля́ць; зак. (спец.).

1. што. Адвесці куды-н. самалет па зямлі.

2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Рухаючыся па зямлі, павярнуць.

А. убок.

|| незак. адру́льваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

агло́блі, аглабе́ль, Д агло́блям, адз. агло́бля, -і, ж.

Пара жардзін, прымацаваных канцамі да пярэдняй восі воза, у якія запрагаюць каня.

Прымацаваць новыя а.

◊

Павярнуць аглоблі (разм.) — пайсці, паехаць назад, не дасягнуўшы мэты.

|| прым. аглабе́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

turn one’s head

а) закруці́ць галаву́ каму́сь

б) павярну́ць галаву́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Скруну́ць ‘павярнуць’ (Сл. Брэс.). Няясна; мабыць, з *скрутнуць з пераходам тн > н або з чаргаваннем ад кранаць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ По́ўрэй, повэрэй, повэр ’вырай’ (ТС). Да выраі 5, выр (гл.). Пачатак слова, магчыма, звязаны з павярнуць (павернуць) ’вярнуць (назад)’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)