несостоя́тельный
1. торг., юр. (неплатёжеспособный) неплацежаздо́льны;
несостоя́тельный должни́к неплацежаздо́льны даўжні́к; (банкрот) банкру́т;
2. (незажиточный) незамо́жны; (бедный) бе́дны;
несостоя́тельные лю́ди незамо́жныя (бе́дныя) лю́дзі;
3. перен. няслу́шны; (неосновательный) негрунто́ўны; (необоснованный) неўгрунтава́ны, неабгрунтава́ны; (лишённый оснований) беспадста́ўны; (неубедительный) неперакана́ўчы; (нежизнеспособный) нежыццяздо́льны; няздо́льны;
несостоя́тельная аргумента́ция няслу́шная (негрунто́ўная, неперакана́ўчая) аргумента́цыя;
несостоя́тельная тео́рия няслу́шная (неўгрунтава́ная, беспадста́ўная) тэо́рыя.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
únrecht
a
1) несправядлі́вы
2) няслу́шны, няпра́вільны; ненале́жны, неадпаве́дны, не той
zur ~en Zeit — не ў свой час, не своечасо́ва
in die ~en [in ~e] Hände fállen* — папа́сці не ў ты́я ру́кі; папа́сці не таму́, каму́ трэ́ба
etw. аn dem ~en Énde ánfangen* — пача́ць што-н. не з таго́ канца́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)