dedicated [ˈdedɪkeɪtɪd] adj.

1. адда́ны;

She is a dedicated teacher. Гэта(я) настаўніца любіць сваю працу.

2. прысве́чаны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

mistress

[ˈmɪstrəs]

n.

1)

а) гаспады́ня f.

б) улада́рка f.

2) спэцыялі́стка, майстры́ха f.

3) Br. наста́ўніца f.

the dancing mistress — наста́ўніца та́нцаў

4) каха́нка f.; Poet. каха́ная f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

панакупля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., чаго.

Накупіць многа чаго‑н. Настаўніца панакупляла ўсякіх падарункаў. Мурашка. Яшчэ студэнтам.. [Мікалай] на сваю стыпендыю панакупляў саджанцаў яблынь. Сіпакоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

і́скрачка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Памянш.-ласк. да іскра. Настаўніца яшчэ больш ажыўляецца, і ў вачах яе іскрачкі пабліскваюць. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

teacher

[ˈti:tʃər]

n.

наста́ўнік -а m., наста́ўніца f.; выкла́дчык -а m., выкла́дчыца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

нараспе́ў, прысл.

Працягла, расцягваючы словы. Гаварыць нараспеў. □ Спачатку настаўніца расказала пра жыццё паэта, а потым нараспеў, з нейкай асабліва задушэўнай інтанацыяй пачала чытаць паэму. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ціш, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і ціша. Ціш, бязлюддзе на вячэрняй местачковай вуліцы. Навуменка. Настаўніца ходзіць між партаў, У класе і ціш і спакой. Астрэйка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

teacher [ˈti:tʃə] n. наста́ўнік; наста́ўніца; выкла́дчык; выкла́дчыца;

a teacher edition метады́чны дапамо́жнік;

teacher education падрыхто́ўка наста́ўнікаў;

a student teacher наста́ўнік-практыка́нт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

налама́цца, ‑ламлюся, ‑ломішся, ‑ломіцца; зак.

1. Разм. Налаўчыцца рабіць што‑н. — Добрая будзе настаўніца. — Ага, казалі, што ўжо наламалася. Чаму, прынаровіцца. Ермаловіч.

2. Даць трэшчыну. Дошка наламалася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спі́сак, ‑ска, м.

Тое, што і спіс. Усіх, каго прынялі ў першы клас, настаўніца выклікала па спіску, размаўляла з імі. Навуменка. Старажытных [глагалічных] спіскаў знойдзена вельмі мала. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)