4. Перапісаць з чарнавіка начыста. — От я зараз усыплю вам абодвум, — сказаў.. [Канстанцін Міхайлавіч], пачынаючы нешта накідваць алоўкам. Потым перабяліў напісанае на двух аркушыках і адсунуў убок.Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
2.(план, линию поведения и т. п.) намяча́ць; (набрасывать) накіда́ць, накі́дваць;
3.(кандидата) намяча́ць, вызнача́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
clutter
[ˈklʌtər]1.
n.
непара́дак, беспара́дак -ку m., бязла́дзьдзе n.
2.
v.t.
1) загрува́шчваць, раскіда́ць у беспара́дку
to clutter the room — загрува́сьціць пако́й
2) нава́льваць, накі́дваць
3.
v.i.
1) мітусі́цца
2) падыма́ць га́лас
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Мач ’драўляны сахор у выглядзе завостранай вузкай лапаткі з жалезным наканечнікам або без яго’ (Выг. дыс., ТС; мазыр., З нар. сл.; петрык., Шатал.; воран., Сцяшк. Сл.), укр.жытом., ровен.мач, меч ’жалезныя сахары’, ’граблі’, рус. (Сярэдняя Азія) амач ’начынне для капання’. Паводле Выгоннай (БЛ, 8, 56–57), лексема ўзыходзіць да прасл.metati, mesti ’накідваць’ у форме ітэратыва matati, што ўзыходзіць да і.-е.*mat‑ ’кідаць, разбіваць’, параўн. ст.-інд.matyá‑ ’барана’, лац.mateola ’малаток’, ст.-в.-ням.medela ’плуг’. Параўн. таксама матыка (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Напрану́ць ’накрыць’: Напрані яе радном (гродз., З нар. сл.), напрануцца, напрянуцца ’накрыцца’: Лісцяйкам напрянуся (Кос.), Napranùŭsia każuchóm (Пятк.); напрануць, напрянуць ’надзець, апрануць’ (Нас., Бяльк., Пал., Мат. Гом., Ян.), напрянуцца ’адзецца, апрануцца’, ’укрыцца’ (Нас., Мат. Маг.), рус.дыял.напрянуть ’надзець, накінуць’, укр.напрянути ’пакрыць, накрыць, нацягнуць’, незак. напрядати. Відаць, да прасл.*prędati, шматзначнага дзеяслова, які сярод іншых меў значэнне ’рабіць рэзкія рухі’ (параўн. рус.конь прядет ушами), ’накідваць’, гл. прадаць ’бегаць’ (Растарг.), прануць ’стукнуць, ударыць’ (Нас.); збліжэнне з *prętati ’хаваць’ праз стадыю ’прыбіраць’, ’нараджаць і хаваць нябожчыка’, ’апранаць’, да якога Мяркулава (Этимология–1974, 67) адносіць бел.напрануць, напрануцца, можа быць другасным, параўн. апранаць. Гл. таксама напра́тка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
áufwerfen
*vt
1) адчыня́ць (рэзка), расчыня́ць
2) капа́ць (яму)
3) насыпа́ць (земляное ўзвышэнне)
4) ускі́дваць (галаву)
5) кі́даць уве́рх, накі́дваць
6) узніма́ць, закрана́ць (пытанне)
◊ viel Staub ~ — узня́ць вэ́рхал
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
крышы́ць, крышу́, кры́шыш, кры́шыць; незак.
1.што. Наразаць дробнымі кавалкамі. Крышыць сала. Крышыць цыбулю. □ Анежка, якая стаяла каля стала і крышыла капусту, разгубілася так, што выпусціла нож з рук.Броўка.// Расціраць, раздрабняць на невялікія часткі, ператвараць у крошкі. Крышыць хлеб курам.
2.каго-што. Разм. Ламаць, руйнаваць, разбіваць на часткі. Крышыць, ломіць вецер І платы і стрэхі.Купала.Адмыслова малаток адбойны У забоі крышыць скібы вугалю.Звонак.// Забіваць, нішчыць. Як пайшлі глушыць І мячом крышыць, — Парадзелі раці.Пушча.//перан. Ліквідаваць, разбураць. Рабочы клас пачаў ламаць і крышыць устоі старога свету.«ЛіМ».
3.Разм.Накідваць крошак дзе‑н. Не крышы на падлогу.