абелару́ сіць , ‑рушу, ‑русіш, ‑русіць; зак. , каго-што .
1. Выхаваць у традыцыях беларускага нацыянальнага характару і нацыянальнай культуры.
2. Надзяліць рысамі, уласцівымі беларусу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ачалаве́ чыць , ‑вечу, ‑вечыш, ‑вечыць; зак. , каго-што .
Надзяліць каго‑, што‑н. уласцівасцямі чалавека. //
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
обле́ чь I сов.
1. (одеть) уст. адзе́ ць;
2. перен. (покрыть)ы́ ць; (окутать) ахіну́ ць;
обле́ чь та́ йной пакры́ ць (ахіну́ ць) та́ йнай;
3. перен. (воплотить)о́ біць; (выразить) вы́ казаць; нада́ ць (што) ;
обле́ чь в слова́ вы́ казаць сло́ вамі;
обле́ чь в фо́ рму нада́ ць фо́ рму;
4. перен. (наделить)надзялі́ ць (чым) ;
обле́ чь дове́ рием надзялі́ ць даве́ р’ем;
обле́ чь вла́ стью надзялі́ ць ула́ дай;
обле́ чь полномо́ чиями надзялі́ ць паўнамо́ цтвамі, нада́ ць паўнамо́ цтвы; см. облека́ ть
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
надзяля́ ць несов.
1. наделя́ ть, оделя́ ть;
2. (властью и т.п. ) облека́ ть, наделя́ ть;
1, 2 см. надзялі́ ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пакры́ ўдзіць , -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак. , каго-што.
1. Прычыніць крыўду каму-н.
П. выказваннем.
Мухі не пакрыўдзіць (перан. : пра добрага, спакойнага чалавека).
2. Надзяліць чым-н. у недастатковай ступені, даць менш, чым патрэбна.
Прырода не пакрыўдзіла гэтага чалавека талентам.
Пакрыўджаны богам (пра няўдачлівага, абмежаванага розумам чалавека; разм. ).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
рассла́ віць , ‑слаўлю, ‑славіш, ‑славіць; зак. , каго-што .
Разм.
1. Моцна расхваліць, надзяліць каго‑, што‑н. славай; уславіць. Расславіць подзвігі герояў.
2. Распусціць чуткі, плёткі пра каго‑, што‑н. Расславіць жанчыну на ўвесь раён.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Má chtvollkommenheit
f - паўната́ ўла́ ды, суверэнітэ́ т; усемагу́ тнасць
mit ~ á usstatten — надзялі́ ць ула́ дай
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
абдзялі́ ць , -дзялю́ , -дзе́ ліш, -дзе́ ліць; -дзе́ лены; зак. , каго-што.
1. Нічога не даць ці даць менш, чым іншым, дзелячы ці размяркоўваючы што-н.
Усіх надзяліў, а сябе абдзяліў.
Прырода абдзяліла яго ростам.
2. Надзяліць усіх (многіх) чым-н. , даючы кожнаму яго долю.
А. дзяцей цукеркамі.
|| незак. абдзяля́ ць , -я́ ю, -я́ еш, -я́ е і абдзе́ льваць , -аю, -аеш, -ае.
|| наз. абдзе́ льванне , -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
абдары́ ць , ‑дару, ‑дорыш, ‑дорыць; зак. , каго-што .
Надзяліць усіх, многіх падарункамі. Як толькі саспелі сыры, .. [Пятрок] павёз іх прадаваць і ў першую ж чаргу абдарыў па цэлай галоўцы і пана Стасека.., і пана Збышку.., і паноў Габруся і Казімежа. Скрыган .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
узнагаро́ дзіць , -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак. , каго (што) чым.
1. Даць ва ўзнагароду што-н.
У. ордэнам.
У. артыстаў воплескамі (перан. ).
2. перан. Надзяліць , абдарыць чым-н. (кніжн. ).
Прырода ўзнагародзіла яго талентам.
|| незак. узнагаро́ джваць , -аю, -аеш, -ае; наз. узнагаро́ джванне , -я, н.
|| наз. узнагаро́ джанне , -я, н. знач. ).
Прадставіць да ўзнагароджання.
|| прым. узнагаро́ дны , -ая, -ае (да 1 знач. ).
Узнагародная грамата.
Атрымаць узнагародныя (наз. ).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)