наме́сці, -мяту́, -мяце́ш, -мяце́; -мяцём, -мецяце́, -мяту́ць; намёў, -мяла́, -мяло́; намяці́; -ме́цены; зак., чаго.

1. Падмятаючы, сабраць у нейкай колькасці.

Н. кучу смецця.

2. Нанесці, надзьмуць ветрам (пра пыл, снег і пад.).

Н. гурбы снегу.

|| незак. намята́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раздзьму́ць, -му́, -ме́ш, -ме́; -мём, -мяце́, -му́ць; -мі́; -му́ты; зак., што.

1. Дзьмучы, дзьмухнуўшы, развеяць, рассеяць што-н. лёгкае.

Р. пыл.

2. Прытокам паветра ўзмацніць гарэнне; распаліць.

Р. жар.

3. Напоўніць паветрам; надзьмуць.

Р. ноздры.

|| незак. раздзіма́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. раздзіма́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

wzdąć

зак.

1. надзьмуць;

2. уздуць, успушыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

schmóllen

vi (mit D) надзьмува́цца (на каго-н.); надзьму́ць гу́бы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

éinblasen

* vt удзіма́ць

Luft in éinen Ballón ~ — надзьму́ць бало́н паве́трам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Надува́нчык ’адуванчык, дзьмухавец’ (ТС), надуваньчык ’тс’ (дзятл., Сл. ПЗБ). Змененая пад уплывам надуць ’надзьмуць’ руская назва одуванчик ’тс’, відаць, у выніку цяжкасцей пры ўспрыняцці пачатку слова (ідэнтыфікацыі а‑ = аб‑) і змены матывацыі («як надуты»); параўн. таксама рус. маск. надуванчик ’тс’, што сведчыць аб дээтымалагізацыі тэрміна і спробах «мадэрнізацыі» яго формы ў межах самой рускай мовы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

губа́​I анат. губа́, -бы́ ж.;

◊

наду́ть гу́бы надзьму́ць гу́бы;

губа́ не ду́ра погов. губа́ не дурна́я.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

панадзіма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. што. Надзьмуць, напоўніць (паветрам, газам) усё, многае. Панадзімаць веласіпедныя камеры.

2. пераважна безас. чаго. Нанесці ветрам вялікую колькасць чаго‑н. Панадзімала ў вокны пылу. □ Снег валіў чацвёра сутак запар. Панадзімала, панастаўляла на дарозе, на прыгуменні і на ферме белых канцоў. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

blow up

а) падарва́цца; вы́бухнуць; падарва́ць

б) надзьму́ць паве́трам

to blow up a tire — надзьму́ць шы́ну

в) informal мо́цна ўзлава́цца

г) informal крыча́ць і свары́цца на каго́

to blow up at the class — крыча́ць на кля́су

д) пабо́льшаць, памацне́ць

A storm suddenly blew up — Навальні́ца ра́птам памацне́ла

е) пабо́льшыць, павялі́чыць (фатагра́фію)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

надзіма́ць несов.

1. в разн. знач. надува́ть;

2. (поднимать, взъерошивать перья — о птицах) нахо́хливать, хо́хлить;

1, 2 см. надзьму́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)